تحلیل مکانی شوری آب زیرزمینی دشت سرخون با استفاده ازسامانه اطلاعات جغرافیاییGIS

انتخاب یک روش میان یابی بهینه برای تخمین ویژگی های یک منطقه در نقاط نمونه گیری نشده نقش مهمی در مدیریت داده ها دارد. یکی از شاخص های مهم در بررسی وضعیت کیفیت آب های زیرزمینی هدایت الکتریکی است. هدف ازانجام این پژوهش انتخاب مناسب ترین روش میانیابی به منظور بررسی و تحلیل مکانی میزان شوری آب های زیرزمینی دشت سرخون می باشد. در این راستا با استفاده از نرم افزار ARC GIS ۹.۳ نتایج روش های مختلف میانیابی از جمله کریجینگ معمولی، کریجینگ ساده و روش های معین مانند عکس فاصله (IDW)، تابع شعاعی (RBF)، تخمینگرموضعی (LPI) و تخمین گر عام (GPI) بررسی شد. نتایج نشان داد که روش تابع شعاعی و روش کریجینگ معمولی به دلیل دارا بودن R بالاتر و RMSE و MBE کمتر، روش های قابل اعتمادتری هستند. در نهایت با مقایسه بین ۲روش مشخص شد که روش کریجینگ معمولی دارای صحت بیشتری می باشد. (قابل اعتمادتر است) بر این اساس نقشه تغییرات شوری دشت سرخون با روش کریجینگ معمولی تهیه شد و بر مبنای آن آب زیرزمینی دشت سرخون از نظر کیفیت بر اساس دیاگرام شولر در چهار کلاس قابل قبول (۵/۴۱درصد)، نامناسب (۳۱/۲۵درصد)، بد(۵/۲۲درصد) و موقتا قابل شرب (۸۹/۱۰درصد) قرارگرفته است. همچنین از نظر استفاده برای کشاورزی در دو کلاس مشکل کم تا متوسط (۸/۶۴درصد) و مشکل شدید (۲/۳۵) قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

شوری ، میان یابی ، کریجینگ ، دیاگرام شولر ، دشت سرخون