مقایسه تاثیر دو روش ذخیره نزولات بر تغییرات رطوبت خاک و فیتوماس گیاهان علفی در مراتع استپی (مطالعه موردی: مراتع درمیان- استان خراسان جنوبی)
محل انتشار: مجله مهندسی اکوسیستم بیابان، دوره: 10، شماره: 32
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 37
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DEEJ-10-32_006
تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1402
چکیده مقاله:
یکی از روش های مهم احیای مراتع در مناطق خشک، افزایش رطوبت خاک از طریق اجرای پروژه های ذخیره نزولات آسمانی است. به منظور مقایسه دو روش کنتورفارو و هلالی های آبگیر، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار نوع روش ذخیره نزولات، عمق خاک و فصل نمونه برداری، هرکدام در سه تکرار اجرا و ۶۰ نمونه خاک برداشت شد. نمونه ها بلافاصله پس از برداشت توزین، و سپس به آزمایشگاه خاک شناسی، منتقل و درصد رطوبت وزنی هرکدام محاسبه شد. به منظور اندازه گیری فیتوماس و مقایسه آن در تیمارهای مورد نظر، از روش پلات اندازی سیستماتیکتصادفی (به صورت ترانسکت گذاری و نمونه برداری در پلات های یک متر مربعی) استفاده شد. نتایج تحلیلواریانس نشان داد به کارگیری هر دو روش هلالی آبگیر و کنتورفارو باعث افزایش ذخیره رطوبت در خاک عمقی شده است. به طوری که میزان رطوبت خاک در عمق ۲۰تا۵۰ سانتی متری و در بهار و پاییز، در روش کنتورفارو به ترتیب ۳/۱۳%و۲/۶۶% و در روش هلالی آبگیر به ترتیب ۹/۱۱۵%و۱۸۳% بیشتر از تیمار شاهد است. میزان فیتوماس اندازه گیری شده نیز در داخل هلالیآبگیر(g/m۲ ۸/۱۰۱) و داخل کنتورفارو(g/m۲۳/۴۸) با سه تیمار دیگر دارای اختلاف معنیدار(۱%P≥) بودند. با توجه به نتایج حاصل، می توان پیشنهاد کرد ارگان های مسئول برای ذخیره نزولات آسمانی، به جای استفاده از روش کنتورفارو از روش هلالی های آبگیر استفاده کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان