بررسی میزان خوشخوراکی گیاهان مرتعی بر اساس شاخص رجحان در منطقه سیریک استان هرمزگان

یکی از فاکتورهای مهم در تعیین ظرفیت چرایی مراتع، تعیین ارزش رجحانی گیاهان مرتعی با توجه به نوع دام استفاده کننده از مرتع و تغییرات آن در طول فصل چرا می باشد. در این تحقیق، میزان خوشخوراکی گونه های مرتعی در مرتع سیریک در استان هرمزگان در ماه های فصل چرا (دی تا اردیبهشت) و سال های مختلف (۱۳۸۶۱۳۸۹) بررسی شد. برای تعیین میزان خوشخوراکی از روش درصد بهره برداری گونه های گیاهی و تعیین شاخص رجحان استفاده شد. نتایج در قالب طرح آماری اسپیلیت پلات در زمان و طرح پایه بلوک کامل تصادفی در نرم افزار SAS تجزیه و تحلیل گردید و میانگین آماری صفت مورد بررسی با آزمونLSD  مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که سال های مورد بررسی فاقد اختلاف معنی دار هستند ولی بین ماه ها و گونه ها تفاوت معنی داری وجود دارد. گونه Cenchrus pennisetoformis با ۵۱۶/۱، بیشترین شاخص رجحان را نشان داد و بعد از آن گونه Cyperus conglumeratus  با ۳۳۸/۱ بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری با هم نداشتند. گونه Cenchrus pennisetoformis جزء گونه های نسبتا خوشخوراک (رجحان نسبی)، گونه های Cyperus conglumeratus ، Sphaerocoma aucheri،  Molhtkiopsis ciliata، Panicum turgidum جزء گونه های با خوشخوراکی متوسط (رجحان متوسط) و گونه Heliotropium bacciferum جزء گونه های تقریبا غیرخوش خوراک (اجتناب نسبی) طبقه بندی می شوند.

کلیدواژه ها:

شاخص رجحان ، خوش خوراکی ، مرتع سیریک و استان هرمزگان