تحلیل الگوی فضایی وضعیت خشکسالی در زاگرس میانی و جنوبی با استفاده از شاخص های سنجش ازدور

خشکسالی یکی از جدی ترین مخاطرات طبیعی است که بر کیفیت زندگی همه موجودات زنده تاثیرگذار است. ایران سرزمینی کم باران که طی اعصار، با تهدید این مخاطره طبیعی مواجه بوده است. هدف این مطالعه بررسی شاخص های سنجش از دوری موثر بر تحلیل خشکسالی و تبیین الگوی خودهمبستگی فضایی در زاگرس میانی و جنوبی می باشد. در این راستا با بهره از آمار روزانه بارش ۱۰۳ ایستگاه هواشناسی طی دوره های زمانی ۲۰۰۰  تا  ۲۰۱۹ داده های مورد نیاز تهیه و مقادیر SPI متناظر ایستگاه های مذکور مربوط به ایستگاه های هواشناسی استخراج گردید. سپس شاخص های NDVI  ،  VCI، TCI ، VHI ، DDI ، NDDI ، EVI ،  NDWI  و  SAVI بر تصاویر سنجنده مادیس اعمال و نقشه های خشکسالی تهیه گردید و عوامل موثر، به کمک تحلیل عاملی و الگوی فضایی شاخص خشکسالی با شاخص های سنجش از دور و تحلیل فضایی، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاکی از کارآیی بهتر شاخص­های SAVI، NDVI، VCI و EVI در بررسی خشکسالی بوده است. همچنین، شاخص SPI با بیشتر شاخص های پوشش گیاهی، الگوی خودهمبستگی فضایی مثبتی را نمایان کرده است. این در حالی است که در بین شاخص­های یاد شده VHI کمترین اثربخشی را تحلیل خشکسالی ارائه نمود

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، زاگرس ، SAVI ، NDVI ، VCI ، EVI ، شاخص SPI