سنجش کارآیی بازه ای در DEA: یک رویکرد مبتنی بر مرز تولید ناکارآ

هدف از مقاله ی حاضر، پیشنهاد زوج جدیدی از مدلهای تحلیل پوششی داده ها (DEA) برای اندازه گیری کارآیی نسبی واحدهای تصمیم گیری (DMU ها) در حضور داده های نادقیق است. در مقایسه با DEA ی سنتی، رویکرد DEAی بازه ای پیشنهادی، کارآیی هر DMU را نسبت به مرز ناکارآیی، که به آن مرز ورودی نیز می گویند، اندازه گیری می کند و بدترین کارآیی نسبی یا کارآیی بدبینانه نامیده میشود. در حالی که در DEA ی سنتی، کارآیی هر DMU نسبت به مرز کارآیی اندازه گیری می شود و بهترین کارآیی نسبی یا کارآیی خوشبینانه نامیده می شود. زوج مدل DEAی باز های پیشنهادی، داده های قطعی، ترتیبی و بازه ای را به طور همزمان برای اندازه گیری کارآیی نسبی DMUها در نظر می گیرد. یک مثال عددی نیز برای نشان دادن کاربرد مدل های DEAی بازه ای پیشنهادی ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داد هها ، مدل های DEA ی بازه ای ، کارآیی بدبینانه ، داده های نادقیق