تجزیه ژنتیکی اجزای شیمیایی مرتبط با انباشت اکسالات در اسفناج از طریق تلاقی دای آلل
محل انتشار: فصلنامه علوم باغبانی ایران، دوره: 54، شماره: 2
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 33
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHS-54-2_009
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1402
چکیده مقاله:
اسفناج سبزی برگی فصل خنک و یکی از مهمترین سبزی های مورد مصرف در دنیاست. علی رغم ارزش غذایی بالایی که این گیاه دارد انباشت ترکیب غیرمغذی اکسالات به عنوان یکی از چالش های اساسی در تولید این گیاه به حساب می آید. حرکت به سوی تولید ارقامی از این گیاه که انباشت اکسالات کمتر و یا الگوی تجمعی اکسالات غیر مضر دارند به عنوان یکی از اهداف به نژادی نوین مورد توجه می باشد. پژوهش حاضر با هدف معرفی و توضیح عمل ژن های دخیل در ایجاد صفت انباشت اکسالات کل در قالب آزمایش دای آلل کامل ۷×۷ انجام گردید. وراثت پذیری اکسالات کل، محلول و غیر محلول، و اسکوربیک اسید به عنوان اجزای اصلی در انباشت اکسالات با استفاده از روش اول مدل نخست گریفینگ مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده، علاوه بر تایید امکان تلاقی های بین گونه ای موفق در گیاه اسفناج نشان دادند که اکسالات کل به مقدار بیش از ۵۰ درصد توسط عوامل وراثتی کنترل شده، و به نژادی آن در طی نسل های آتی پس از اعمال روش های اصلاحی قطعی است. در نهایت بر اساس ضریب بیکر به دست آمده (۴۳/۰) برای این صفت، هر دو عمل افزایش و غالبیت در ایجاد این صفت تقریبا به یک میزان موثر هستند، هرچند تمایل به سمت غالبیت بیشتر می باشد. بدین ترتیب، می توان نتیجه گرفت که رویکرد به سمت به نژادی از طریق دورگ گیری به منظور تولید ارقام جدید بر به نژادی مبتنی بر گزینش ارجح می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید فاضل میراحمدی
گروه علوم و مهندسی باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران؛ گروه کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه ولایت، ایرانشهر، ایران.
محمد رضا حسندخت
گروه علوم و مهندسی باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
محمدرضا فتاحی مقدم
گروه مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
محمدرضا نقوی
گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
کرامت اله رضایی
گروه علوم و مهندسی صنایع غذائی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :