نقش واسطه ای طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه سبک های دلبستگی و صمیمیت زناشویی

هدف از این پژوهش بررسی نقش واسطه­ای طرحواره­ های ناسازگار اولیه در رابطه سبک­ های دلبستگی و صمیمیت زناشویی بود. روش پژوهش کمی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان متاهل مراجعه ­کننده به سرای محله زرگنده شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بودند. حجم نمونه ۲۶۰ نفر از این افراد بر اساس دیدگاه کلاین (۲۰۱۵) و به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب و به پرسشنامه تجارب نزدیکی در روابط صمیمانه فرالی، والر و برنان (۲۰۰۰)،  فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ نسخه سوم یانگ (۲۰۰۵) و مقیاس صمیمیت زناشویی والکر و تامپسون (۱۹۸۳) پاسخ دادند. پس از کنار گذاشتن ۱۱ پرسشنامه داده پرت، ۲۴۹ نفر با ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق مدل تحلیل مسیر با استفاده از SPSS و Lisrel تحلیل شد. بر اساس یافته های این پژوهش، مدل اصلاح شده از برازش مطلوبی برخوردار بود. به طورکلی نتایج نشان داد بیشتر مسیرهای مستقیم معنادار شدند (۰۵/۰>P).  همچنین مسیرهای غیرمستقیم سبک­ های دلبستگی ناایمن نیز از طریق طرحواره های ناسازگار اولیه با صمیمیت زناشویی معنادار بود. مدل ارزیابی شده از برازندگی مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر صمیمیت زناشویی زنان متاهل است.

کلیدواژه ها:

Early Maladaptive Schemas ، Attachment Style ، Marital Intimacy ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، سبک های دلبستگی ، صمیمیت زناشویی