بررسی رابطه بین سازگاری و اشتیاق تحصیلی دانش اموزان با طلاق عاطفی والدین

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین سازگاری و اشتیاق تحصیلی دانش اموزان با طلاق عاطفی والدین می باشد. تحقیق از نظر ماهیت کمی ، از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه اماری این پژوهش کلیه دانش اموزان شهرستان تالش در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند که در پایه های تحصیلی سوم، چهارم، پنجم و ششم ابتدایی تحصیل می کردند. ازیکی از مدارس ابتدایی شهرستان تالش تعداد ۱۰۰ نفر دانش اموز به صورت دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. به دلیل شیوع کرونا و تعطیلی مدارس و عدم سهولت در امر پر کردن پرسشنامه ها نمونه گیری از نوع نمونه گیری دردسترس بود. برای جمع اوری اطلاعات از پرسشنامه های طلاق عاطفی جان گاتمن (۲۰۰۸)، اشتیاق تحصیلی فردریکز، بلومنفیلدو پاریس (۲۰۰۴) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی سینها و سینگ (۱۹۹۳) استفاده شد.یافته های تحقیق حکی از این بود که بین طلاق عاطفی والدین و سازگاری و اشتیاق تحصیلی ارتباط منفی و معنی داری وجود دارد(۰۵/۰(p<یعنی هرچقدر طلاق عاطفی والدین بیشتر باشد، سازگاری و اشتیاق تحصیلی دانش اموزان هم کمتر خواهد بود و بالعکس .با توجه به تحلیل رگرسیونی که انجام شد مشخص شد که سازههای سازگاری و اشتیاق تحصیلی می توانند طلاق عاطفی والدین را پیش بینی کنند و در سهم پیش بینی انان ابتدا اولویت با اشتیاق تحصیلی است و سپس سازگاری تحصیلی . نتایج تحقیق نشان داد که بین سازگاری و اشتیاق تحصیلی دانش اموزان با طلاق عاطفی والدین رابطه وجود دارد و برگزاری کلاسهای اموزشی راهبردهای تقویت سازگاری تحصیلی و اشتیاق برای دانش اموزان، اموزش به والدین جهت اشنایی با سازگاری تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش اموزان و اهمیت انان در افت و پیشرفت تحصیلی دانش اموزان و انجام مشاوره های قبل و استمرار ان در بعد از ازدواج در زمینه کاهش طلاق عاطفی باالتبع می توانند در حفظ سازگاری تحصیلی دانش اموزان و ارتقای اشتیاق تحصیلی انان موثر باشند.

کلیدواژه ها:

سازگاری تحصیلی ، اشتیاق تحصیلی ، دانش آموزان ، طلاق عاطفی والدین