بررسی و جایابی مناسب نیروگاه خورشیدی با رویکرد مدیریت بحران (مطالعه موردی استان گلستان)

با توجه به روند رو به رشد مصرف انرژی الکتریکی و وابستگی هرچه بیشتر صنایع و مردم، تامین برق و رفع افت ولتاژ با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و به طبع آن کاهش آسیب پذیری در سیستم توزیع برق با توجه به جداسازی از زیر ساخت های شبکه ملی برق ایران، از مهم ترین مسائل مدیریت بحران احتمالی شبکه توزیع می باشد. با ابلاغ سیاست های مدیریت بحران مبنی بر شناسایی ظرفیت ها جهت تامین پایداری انرژی و افزایش تاب آوری شبکه، باافزایش بار فیدرهای شبکه، شرکت های توزیع ناچار به انجام اصلاحات اساسی بر روی شبکه جهت مطلوب سازی کیفیت ولتاژ همچون بازآرایی بار فیدرها می باشند. اما در صورت بروز مشکل نیروگاه ها یا خطوط انتقال و اعمال خاموشی سراسری، تمامی اقدامات در سطح شبکه بی اثر و کلیه مشترکین حتی مراکز طبقه بندی شده و صنایع مادر و حیاتی، بی برق می گردند. هدف از ارائه این مقاله، امکان سنجی اولیه استفاده از پتانسیل انرژی خورشیدی با استفاده از شرایط جغرافیایی خاص استان گلستان جهت افزایش پایداری شبکه از حیث مدیریت بحران و در نتیجه به حداقل رساندن نواحی بی برق، بهبود پروفیل ولتاژ و کاهش تلفات در کل سیستم توزیع برق می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران در صنعت برق ، نیروگاه خورشیدی ، پایداری شبکه توزیع نیروی برق