کاهش اثر شوری آب با استفاده از اسید هیومیک در گیاه میخک (. Dianthus(caryophyllus L

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 30

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ECSAN03_070

تاریخ نمایه سازی: 12 اسفند 1402

چکیده مقاله:

شوری یکی از مهمترین تنش های محیطی در جهان می باشد که موجب تغ ییرات مورفولوژیک ، فیزیولوژیک و پاسخ های بیوشیمیایی در گیاهان می شود. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر اسید هیومیک در کاهش اثرات شوری در گیاه میخک صورت گرفت . آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول تیمار اسید هیومیک (صفر، ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی گرم بر لیتر) و فاکتور دوم تیمار کلرید سدیم (صفر، ۲۵، ۵۰ و ۷۵ میلی مولار) بود. طبق نتایج بدست آمده بیشترین طول شاخه اصلی مربوط به تیمارهای اسید هیومیک در غلظت های ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی گرم در لیتر بدون شوری بود که تفاوت معنی داری با غلظت ۵۰۰ میلی گرم در لیتر اسید هیومیک + شوری ۲۵ میلی مولار نداشت . کمترین طول شاخه با ۸۰/۱۴ سانتی متر در غلظت ۷۵ میلی مولار شوری ثبت شد. در تیمارهای شوری کاربرد اسید هیومیک توانست اثرات منفی شوری در کاهش ارتفاع را در مقایسه با تیمارهای شوری بدون اسید هیومیک کاهش دهد. بیشترین تعداد برگ در تیمارهای اسید هیومیک با غلظت های ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی گرم در لیتر بدون تیمار شوری بدست آمد. تیمار مذکور تفاوت معنی داری با ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی گرم در لیتر اسید هیومیک + ۲۵ میلی مولار شوری نشان نداد. کاربرد اسید هیومیک تاثیر مثبتی در افزایش طول ریشه داشت بطوریکه بیشترین و کمترین طول ریشه به ترتیب با ۱۱/۳۳ سانتی متر و ۸۰/۱۶ سانتی متر در گیاهان تیمار شده با ۵۰۰ میلی لیتر اسید هیومیک بدست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد اسید هیومیک بر بهبود رشد رویشی و کاهش اثرات شوری روی گیاه موثر بوده است .

نویسندگان

منیژه اسلامی

گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

مهناز کریمی

گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری