بررسی مدیریت کمی رواناب حاصل از بارش باران با استفاده از مدل ) SWMM مطالعه موردی : حوضه آبریز تجن )

رواناب ورودی یکی از منابع مهم آبی می باشد. اگر بتوان رواناب ورودی به منطقه را مدیریت نمود، می توان گام مهمی در بخش های مختلف در مناطق شهری و غیر شهری انجام داد که در نهایت منجر به افزایش بهره وری آب و مدیریت بهتر این منابع مهم خواهد شد. لذا در تحقیق حاضر، رواناب حاصل از بارش باران با استفاده از مدل SWMM در دوره بازگشت های ۵۰،۲۵،۱۰،۵،۲ ساله محاسبه شدهاست . هدف اصلی تحقیق حاضر، استفاده بهینه از رواناب خروجی در منطقه مطالعاتی می باشد. در این تحقیق ابتدا منطقه مطالعاتی در مدل SWMM شبیه سازی و سپس اطلاعات مربوط به هر زیرحوضه که شامل طول، مساحت ، عرض، درصد نفوذناپذیری و ... می باشد، وارد شده و در نهایت مقدار رواناب خروجی حاصل از بارش برای دوره بازگشت های ۲، ۵، ۱۰، ۲۵ و ۵۰ ساله با استفاده محاسبه شدهاست . نتایج نشان داد که در دوره بازگشت های مختلف حجم زیادی از رواناب روی سطح زیرحوضه ها باقی مانده و بلااستفاده خواهند ماند؛ بنابراین لزوم توجه به جمع آوری روانابها و هرزآبهای سطحی به صورت منبع آب مطمئن ، می تواند به پایداری این منابع آب مهم کمک نماید. راهکارهایی که برای جمع آوری رواناب و استفاده از آن در محدوده مطالعاتی پیشنهاد می شود شامل احداث و یا بازسازی آببندانهای منطقه مطالعاتی ، استفاده از رواناب باقی مانده روی زیر حوضه ها برای تغذیه آبهای زیرزمینی و همچنین شخم مزارع به منظور افزایش نفوذپذیری خاک و تسریع تغذیه آبهای زیرزمینی می باشد.

کلیدواژه ها:

رواناب ، بارش باران ، مدیریت منابع ، استفاده بهینه ، مدل SWMM