پایش خشکسالی با استفاده از محصولات دمایی و پوشش گیاهی سنجنده MODIS (مطالعه موردی : استان سیستان و بلوچستان)

خشکسالی یکی از مهم ترین مخاطرات محیطی است که سالانه در بخش های زیادی از ایران رخ می دهد و خسارات زیادی را در بخش های مختلف از جمله بخش کشاورزی به بار می آورد. در مطالعه حاضر وضعیت رخداد خشکسالی در استان سیستان و بلوچستان در مقیاس زمانی ۲۰ ساله (۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱) با استفاده از تصاویر MODIS بررسی شد. نتایج شاخص های خشکسالی طی دوره مورد مطالعه نشان می دهد در شاخص TCI خشکسالی های خیلی شدید، شدید، متوسط و ملایم در در طی دورهی ۲۰ ساله وجود داشته به طوریکه بیشترین و کمترین مساحت نواحی خشکی خیلی شدید در سال ۲۰۰۵ و ۲۰۱۴ اتفاق افتادهاست . شاخص های VCI و VDI شرایط خشکی را در استان سیستان وبلوچستان نشان نمی دهد و بر اساس این شاخص های شرایط منطقه در وضعیتهای نرمال و بهینه ، و خشکی های ملایم و متوسط بوده است . همچنین نتایج شاخص VHI خشکسالی شدید را در سطح منطقه در طی دوره نشان می دهد به طوریکه در سالهای ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۹ به بالاترین میزان خود رسیدهاست و در نهایت شاخص DSI نشان داد سه کلاس مرطوب متوسط ، تقریبا نرمال و خشک متوسط بیشترین مساحت استان سیستان و بلوچستان را شامل می شود. همچنین مساحت زیادی از نیمه غربی استان شامل بخش های غربی و شمال غرب دارای خشکی شدید هستند. بخش های شمال ، مرکزی و جنوبی در وضعیت های مرطوب متوسط و تقریبا نرمال هستند. همچنین وضعیت های مرطوب شدید و خیلی مرطوب در بخش های شمال شرقی به صورت بسیار اندک دیده می شود.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، DSI ، VDI ، MODIS ، سیستان و بلوچستان