استفاده از نانو الیاف در طراحی حسگرهای هوشمند

نانوحسگر وسیله ای است بسیار ریز که قادر به شناسایی و ارائه پاسخ به محرک های فیزیکی در مقیاس یک نانومتر است که کاربردهای متعددی در علوم مختلف ازجمله محیط زیست یافته است. حسگر گازی وسیله ای است که حضور گازهای مختلف ومضر برای موجودات زنده و به ویژه برای انسان ها را در یک منطقه بخصوص در فاصله ی زمانی بسیار کوتاه شناسایی می نماید. در سال های اخیر توسعه حسگرهای گازی توجه بسیاری از محققین را به خصوص در حوزه نظارت بر آلودگی های محیط زیستی به خود جلب نموده است. اهمیت کاربرد این حسگر ها در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، خودروسازی، نیروگاه هسته ای به دلیلحساسیت ویژه ی کاری و نیز پخش و انتشار گازهای سمی و خطرناک در این محیط ها بیشتر از حد می باشد. شناسایی گازهای خطرناکی نظیر مونواکسید کربن )CO( ، دی اکسید نیتروژن )NO2( و آمونیاک )NH3( در کارخانجات صنعتی و اماکن عمومیاهمیت بسیار زیادی دارد. حسگرها به گونه ای طراحی می شوند تا تنها با یک ماده ی خاص واکنش نشان دهند. نتیجه ی این واکنشبه صورت پیام هایی در می آید که یک ریزپردازنده، می تواند آن ها را تحلیل کند. فناوری بیوسنسور در حقیقت نشان دهنده ترکیبی از علوم بیوشیمی، بیولوژی مولکولی، شیمی، فیزیک، الکترونیک و کامپیوتراست. یک بیوسنسور در حقیقت شامل یک حسگرکوچک و ماده بیولوژیک تثبیت شده بر آن می باشد. از آنجا که بیوسنسور ها ابزاری توانمند جهت شناسایی مولکول های زیستیمی باشند، امروزه از آنها در علوم مختلف پزشکی، صنایع شیمیایی، صنایع غذایی، مانیتورینگ محیط زیست، تولید محصولات دارویی، بهداشتی و غیره بهره می گیرند.در واقع این سنسورها ابزاری توانمند جهت شناسایی مولکولهای زیستی می باشند. بیشترین کاربرد بیوسنسور ها در تشخیص های پزشکی و علوم آزمایشگاهی است، در حال حاضر بیوسنسور های گلوکز از موفق ترین بیوسنسور های موجود در بازار بوده که برای اندازه گیری غلظت گلوکز خون بیماران دیابتی استفاده می شود

کلیدواژه ها:

حسگر گازی ، آنزیم ، نانوالیاف ، بیو سنسور ، پلی آنیلین