ارائه مدل آموزش یادگیری معکوس برای دانش آموزان حاشیه نشین شهر اسلام شهر

هدف این مقاله ارائه مدل آموزش یادگیری معکوس برای دانش آموزان حاشیه نشین شهر اسلام شهر است. در این مقاله روش انجام پژوهش آمیخته(کیفی-کمی) است. در این پژوهش علاوه بر مطالعه اسنادی، از تکنیک تحلیل مضمون با نرم افزار ۱۲MAXQDA ، برای ارائه مدل آموزش یادگیری معکوس برای دانش آموزان حاشیه نشین شهر اسلام شهر استفاده شده است. جامعه آماری در بخش کیفی مدیران و معلمان دوره ابتدایی و اعضای هیات علمی مطلع در زمینه آموزش ابتدایی، برنامه درسی و مدیریت آموزشی بودند که با ۱۹ نفر به اشباع نظری رسید. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مضمون (مضامین پایه، سازمان دهنده و فراگیر) استفاده شد . یافته ها در بخش کیفی شامل۳ بعد ۹ مولفه و ۴۵ شاخص بود. در بخش کمی برای تعیین سهم ابعاد، مولفه ها و شاخص ها از روش معادلات ساختاری با پرسشنامه محقق ساخته در بین ۳۷۹ نفر از معلمین مدارس ابتدایی شهرستان های تهران به عنوان نمونه توزیع گردید. بخش کمی نشان داد که از بین ابعاد، فرآیند یاددهی و یادگیری با ضریب ۰.۷۰۰ و در بین مولفه ها، آمادگی یادگیرنده با ضریب ۰.۸۷۵ و در نهایت طراحی آموزشی با ضریب ۰.۹۳۰ از بین شاخص ها بیشترین سهم را در آموزش یادگیری معکوس برای دانش آموزان حاشیه نشین شهر اسلام شهر دارند. نتایج نشان داد که مدل آموزش یادگیری معکوس برای دانش آموزان حاشیه نشین شهر اسلام شهر باید در اولویت به فرآیندهای آموزشی، برون دادها و در نهایت به درون دادها توجه ویژه شود.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، طراحی آموزشی ، یادگیری معکوس ، دانش آموزان حاشیه نشین شهر اسلام شهر.