بررسی معضل تکدی گری بر اساس تئوری آنومی در جرم شناسی

تکدی گری یکی از بارزترین محرومیت ها و در عین حال وجود آشکارترین موانع ساختاری را در دسترسی به منابع مهم هویتی و معنی بخشی به زندگی مانند بازار کار، آموزش و فراگیری مهارت ها، و فراغت مبتنی بر مصرف نمایان می کند. طبق بررسیهای به عمل آمده تکدی گری آثار منفی متعدد را بر اجتماع به جای میگذارد،چرا که در سایه تکدیگری شاهد رواج فحشاء،فروش واجاره کودکان هستیم با توجه به مذموم بودن تکدی گری به لحاظ فرهنگی و غیرقانونی بودن، همواره از دغدغه های مقامات کشوری و محلی مانند شهرداری ها بوده است. در این تحقیق به دنبال این هستیم که مطابق با نظریه آنومی مرتون و دورکیم دلیل افزایش تکدی گری در جامعه ایران را توجیه کنیم.در این مقاله به روش توصیفی - تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و با نگاه جرم شناسی مطالب تحلیل و توصیف شده و یافته های پژوهش این است که به نظر مرتون، جامعه همه افراد از جمله اعضای طبقه پایین را ترغیب و تشویق می کند تا به سوی اهداف طبقه متوسط به بالا بشتابند، در حالی که محدودیت های اقتصادی-اجتماعی،این امر را دشوار و حتی غیر ممکن می سازد. بنابراین، افراد طبقه پایین که راه خود را مسدود می بینند در نتیجه احساس ناراحتی و محرومیت می کنند، برای رسیدن به اهداف خود به روش های نابهنجار و انحرافی متوسل شوند. در ایران با تغییر ناگهانی شرایط اقتصادی روبرو هستیم و وضعیت به حالت بحرانی درآمده است این بحران مطابق نظریه آنومی دورکیم نتایج اجتماعی به دنبال دارد.افرد برای دست یافتن به خواسته ها و آرزوهای خود با محدودیت های اقتصادی- اجتماعی روبرو است بنابراین با انتخاب تکدی گری سعی در دستیابی به اهداف خود دارد.

کلیدواژه ها:

تکدی گری ، آنومی ، جرم شناسی