نگاهی به مفهوم زیبایی شناسی

.با این که زیبایی شناسان در مورد ملاکهای زیبایی، همداستان نیستند،هر شیئی یا پدیده ای را که در هنرپذیر،احساس خوشایندی برانگیزد،اعم از اینکه زمینه ای طبیعی یا هنری داشته باشد،زیبا و برخوردار از زیبایی می دانند. هر چند نویسندگان و شاعران ایرانی از زیبایی،بسیار سخن گفته اند، اما از این مفهوم تعریف روشنی به دست نداده اند،بلکه همواره خود را مجذوب و مسحور زیبایی یافته اند،نمونه های زیرین از این واقعیت،حکایت می کنند:به چه مانند کنم در همه آفاق تو را هر چه در وهم من آید تو از آن خوبتری یا آخر چه بلایی تو که در وهم نیایی بسیار بگفتیم و نکردیم بیانتاز سدهء هیجدهم به این سو،زیبایی شناسی به عنوان یک علم،بر آن شد که راه علوم طبیعی را پیش گیرد و مانند علوم فیزیکی،شیمی یا زیست شناسی با روشهای این علوم همل کند،ولی به زودی معلوم شد که زیبایی شناسی بر خلاف علوم طبیعی،تاثیر عاطفی دارد و نمی توان آن را در آزمایشگاه،مانند پدیده های بی جان یا جاندارانی همچون خرگوش مورد آزمایش قرار داد.