ارائهی مدلی جهت ارزیابی پایداری سدها با استفاده از تئوری فازی

در طرحهای توسعه نیاز به ابزاری برای بررسی پایداری طرح به منظور تبیین وضعیت سیستم و تدوین سیاستهای آتی غیرقابل انکار است. در اغلب موارد مطالعات انجام شده در جهت توجیهپذیری طرح بر مبنای ملاحظات اقتصادی بوده و سایرابعاد طرح در نظر گرفته نمیشود. این در حالی است که هزینههای غیر اقتصادی و غیرملموس طرح در قالب آثار محیط زیستی و اجتماعی میتواند تاثیر بسزایی در وضعیت سیستم در آینده داشته باشد. همچنین با توجه به ماهیت آثار محیطزیستی، اجتماعی و حتی اقتصادی بازهی زمانی ارزیابی باید تا حد امکان کل دوره عملکرد و بهره برداری از سیستم را در بربگیرد. از این رو در نظر گرفتن تمامی این هزینهها در قالب هزینههای طول عمری و دخیل کردن آنها در فرآیند ارزیابی پایداری، تحلیل را جامعتر و قابل اطمینان تر میسازد. به علاوه عدم قطعیتهای ناشی از فرآیند تخمین و پیشبینی متغیرها وپارامترهای سیستم باید به خوبی در مدل ارزیابی انعکاس داده شوند. هدف این تحقیق ارائهی مدلی جدید جهت ارزیابی پایداری با در نظر گرفتن هزینههای طول عمری طرح با استفاده از منطق فازی است. در این راستا از شاخصهای پایداریجهت انعکاس هزینههای مختلف در طول عمر طرح استفاده میشود. در بخش مطالعهی موردی مدل پیشنهادی در بررسی پایداری طرح سد شمیل و نیان واقع در جنوب کشور به کار گرفته خواهد شد

کلیدواژه ها:

بررسی پایداری ، شاخصهای پایداری ، عدم قطعیت ، مدل فازی ، هزینههای طول عمری