رابطه بین حوادث آسیب زای زندگی با رفتارهای خودآسیبی در دانشجویان: نقش میانجی ذهنی سازی و بدتنظیمی هیجانی منفی

مقدمه: خودآسیبی یکی ازقوی­ترین پیش­ینی­ کننده ­های خودکشی است. دانشجویان به عنوان یکی از جمعیت هایی شناخته شده اند که بیشترین میزان بروز آسیب به خود را دارند. بنابراین درک چرایی و مکانیسم ­های مهم در این زمینه حیاتی است. مطالعه حاضر نیز با هدف بررسی نقش میانجی ذهنی­سازی و بدتنظیمی هیجانی منفی در ارتباط بین حوادث آسیب ­زای زندگی با رفتارهای خودآسیبی در دانشجویان انجام گرفت. روش­ کار: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه کرج بودند که از این تعداد ۲۹۰ نفر به روش نمونه­ گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت­اند از: پرسشنامه رویدادهای مهم زندگی، پرسشنامه کنش­ وری تاملی، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان- فرم کوتاه و پرسشنامه آسیب به خود. داده­های پژوهش با استفاده از نرم­ افزارهای SPSS و LISREL و به کمک روش مدل­یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ­ها:. همچنین ضرایب مسیرهای مستقیم حوادث آسیب­ زای زندگی بر روی بدتنظیمی هیجانی منفی (۱۶۹/۱۴ T= ،۶۸۳/۰ = β)  و مولفه ذهنی­سازی عدم اطمینان (۶۱/۲۱ T= ،۷۸۲/۰ = β)  به صورت مثبت معنادار بودند. ضریب مسیر مستقیم حوادث آسیب­ زای زندگی بر روی اطمینان (۶۵۰/۲۴- T= ،۸۲۳/۰- = β) به صورت منفی معنادار بودند. مسیر مستقیم حوادث آسیب­زای زندگی بر روی رفتارهای خودآسیبی معنادار نبود. همچنین تجزیه و تحلیل یافته­های پژوهش حاکی از  نقش میانجی ذهنی­ سازی و بدتنظیمی­ هیجانی منفی در رابطه بین حوادث آسیب­زای زندگی با رفتارهای خودآسیبی بود. نتیجه­ گیری: براساس یافته­ های پژوهش می­توان نتیجه گرفت، مداخلات هدفمندی که در جهت افزایش ظرفیت ذهنی­سازی و کاهش بدتنظیمی هیجانی منفی بکار گرفته می­شوند، احتمالا می­توانند در زمینه پیشگیری و کاهش رفتارهای خودآسیب ­رسان افراد موثر باشند.

کلیدواژه ها:

Traumatic Life Events ، Self-Harm ، Mentalizing ، Negative Emotional Dysregulation. ، حوادث آسیب زای زندگی ، خودآسیبی ، ذهنی سازی ، بدتنظیمی هیجانی منفی.