خلق پارک های جیبی در شهرهای ایران

رهیافت پاکت پارک (پارک های جیبی) از طریق مشارکت به عنوان یکی از موثرترین روش ها برای جبران بخشی از کمبود فضای سبز در محلات می باشد. از آنجایی که محیط شهری پیچیده، پویا، متنوع و چند وجهی بوده و مستلزم طراحی یک سیستم چند وجهی و مشارکتی در مدیریت است که تحقق مشارکت در اداره شهر، مستلزم ظرفیت سازی هایی در ابعاد نهادی و سازمانی فضاهای شهری است. لذا هدف پژوهش حاضر ارزیابی نهادی- مدیریتی بر خلق پارک های جیبی در شهرهای ایران با رویکرد مشارکت محلات الهیه و کوی فرهنگ شهر زنجان می باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر از نظر نوع کاربردی و ماهیت آن منطبق برروش توصیفی- تحلیلی می باشد. روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و مشاهده میدانی از نوع مصاحبه با ابزار پرسشنامه، و نمونه گیری از نوع احتمالی به روش تصادفی ساده بوده است. تجزیه و تحلیل نشان داد که مولفه اعتماد وضعیت خوبی نسبت به دیکر مولفه های تحقیق در توسعه پارک های جیبی دارد. همچنین، طبق آزمون تفاضل نابرابر وضعیت مولفه های «سمن ها» و «احساس امنیت» در دو محله الهیه و کوی فرهنگ مشابه نیست و شرایط کوی فرهنگ نامناسب تر از الهیه است. در نهایت آزمون رگرسیون لجستیک چند جمله ای، نشان داد که متغیر «احساس امنیت» با مقدار مربع خی ۵۸/۱۱۶بیشترین تاثیر را بر توسعه مشارکتی پارک های جیبی در این محلات دارد.

کلیدواژه ها:

"پارک جیبی" ، "مشارکت شهروندان" ، " توسعه پایدار" ، "محله مبنا" ، "شهر زنجان"