مطالعه تطبیقی مبانی مسوولیت مدنی ارائه کنندگان خدمات اینترنتی

ارائه­کنندگان خدمات اینترنتی، درقبال فعالیت­های زیانبار خود و مشترکینشان مسوولیت دارند.  برجسته ترین موضوع در این باره، تعیین مبنای این مسوولیت است. در این زمینه، در حقوق خارجی، برخی قائل به اعمال نظام تقصیر هستند و برخی دیگر، مسوولیت محض را ترجیح داده­اند. با این حال، تصویب مقرراتی چون رهنمود تجارت الکترونیکی اتحادیه اروپا و قانون حق مولف هزاره دیجیتال آمریکا سرآغازی شد برای پیدایش نظام نوینی حاکم بر مسوولیت آن­ها، یعنی نظام عدم مسوولیت. از این پس، ارائه­کنندگان خدمات که تنها نقش واسطه را بازی می­کنند، به عنوان اصل، با گردهم آمدن شرایطی از مسوولیت در برابر کارهای زیانبار دیگران معافند. در حقوق ایران، درباره این امر، حکم ویژه­ای وجود ندارد و بر پایه قواعد مسوولیت مدنی، باید این مسوولیت را بر مبنای تقصیر دانست. با وجود این، از برخی از اماره­های تقصیر نباید گذشت.

کلیدواژه ها:

Negligence ، internet services ، Strict ، No liability system ، خدمات ، اینترنتی ، مسوولیت ، تقصیر محض ، نظام عدم مسوولیت