بررسی عوامل مرتبط با حفظ و نگه داری کارکنان در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران

نیروی انسانی یکی از منابع مهم و اساسی سازمان ها قلمداد می شود و سازمان ها برای رسیدن به اهداف، نیازمند به نیروی انسانی کارآمد و توانمند می باشند؛ بنابراین، حفظ و نگه داری این منبع مهم، یکی از ضروریات سازمانی تلقی می شود. این مقاله که محصول پژوهش میدانی است، وضعیت حفظ و نگه داری کارکنان یکی از نیروهای مسلح را مورد بررسی قرار داده و راه کارهای علمی برای بهبود آن ارایه می دهد. در این تحقیق، ده فرضیه مورد آزمون قرار گرفته است، که عبارتند از: بین رضایت شغلی در سازمان، سبک مدیریت، انگیزه ی کسب موفقیت، خدمات رفاهی، بهداشت محیط و ایمنی کار، گرایش های سیاسی و عقیدتی افراد، پاداش، مسیر پیشرفت شغلی، ارزش یابی عملکرد و امور انضباطی کارکنان با حفظ و نگه داری کارکنان رابطه ای معنادار وجود دارد. نمونه ی آماری تحقیق، ۳۳۶ نفر می باشند که از پنج استان کشور انتخاب شده اند. درنتیجه ی تحقیق، همه ی فرضیات تایید شده اند؛ این امر بیانگر اهمیت هریک از فرضیه های تحقیق در موضوع حفظ و نگه داری کارکنان است. در تحلیل رگرسیون چند متغیره، از بین ده فرضیه، متغیر انگیزه ی کسب موفقیت با ۳۴درصد، متغیر رضایت شغلی با ۲۷درصد، متغیر گرایشات سیاسی و عقیدتی با ۲۵درصد و متغیر اقدامات انضباطی با ۲۱درصد ضریب تعیین (R۲)، می توانند تغییرات متغیر حفظ و نگه داری را پیش بینی نمایند. سایر متغیرها قدرت تبیین ندارند. متغیر تحصیلات در بین متغیرهای جمعیت شناختی، عامل ایجاد تفاوت در توان حفظ و نگه داری منابع انسانی می باشد و سایر متغیرهای جمعیت شناختی مانند سن یا درجه تفاوت معناداری در حفظ و نگه داری نشان نمی دهند.

کلیدواژه ها:

حفظ و نگه داری ، نیروهای مسلح ، رضایت شغلی ، کارراهه ی شغلی ، حقوق و دستمزد