تحلیل گستاخگویی فلسفی و گفتمان ضداستبدادی سعدی در باب اول بوستان

تحلیل گفتمان مبحث مشترکی بین زبانشناسی و شاخه های مختلف علوم انسانی و اجتماعی است و تلاش می کند انسجام صورت و مفهوم را در یک متن یا ساحت ارتباطی نشان دهد. متون ادبی از مهمترین محملهای گفتمان هستند. تحلیل گفتمان در آثار ادبی نه تنها در شناخت دقیقتر آثار بلکه در مردم شناسی، شناخت ساختارهای ارتباطی و بنمایه های اندیشگانی یک جامعه اهمیت دارد. گفتمان «ضداستبدادی» که از پیوست های اصطلاح «استبداد» است در متون ادبی و تاریخی فارسی با شاخصه ها، مولفه ها و عنوانهای منفاوت قابل پی جویی است. تحلیل گفتمان ضداستبدادی بروزهای این گفتمان انتقادی را در یک ساحت نشانه شناختی و مطالعه میان رشته ای بررسی می نماید. در پژوهش حاضر تحلیل فلسفی میشل فوکو درباره پاریزیا و روش نورمن فرکلاف و تئون وندایک در تحلیل گفتمان مد نظر قرار گرفته است. با توصیف، تبیین و تفسیر ابعاد زبانشناختی، بلاغت وزیباشناسی متن، اثبات شده است که گستاخگویی سعدی در باب اول بوستان بعد فلسفی دارد و مصداق التزام به حقیقت است. همچنین با صورت بندی مفاهیم مولفه های مختلف گفتمان ضداستبدادی سعدی در باب اول نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

تحلیل گفتمان ضداستبدادی" ، بوستان سعدی" ، تحلیل پاریزیا" ، گستاخ گویی فلسفی" ، " ، کاربردشناسی زبان در گفتمان"