رویکردهای موثر در مدیریت استعداد در مدیریت منابع انسانی

استراتژی مدیریت استعداد به استفاده از تجزیه و تحلیل برای تعیین تعداد افراد دارای مجموعه مهارت های خاصی که سازمان در آینده به آن نیاز خواهد داشت، اجازه می دهد. این به کاهش شانس مدیریت شکاف های شایستگی کمک می کند و اثربخشی فرآیند استخدام را افزایش می دهد. اهمیت مدیریت استعداد نه تنها در سطح عملی و پس از به ثمر رسیدن، بلکه پیش از آن و به محض اعمال استراتژی مدیریت استعداد روشن می شود. وقتی پیش از ورود یک نیروی جدید، با کارمندان بالقوه یک سازمان در خصوص تعهد سازمان به اعمال یک استراتژی مدیریت استعداد صحبت شود، در حقیقت به آن نیروی جدید اطمینان خاطر می دهد که فرصت رشد و ارتقای حرفه ای برای او وجود خواهد داشت . علیرغم علاقه قابل توجه بخش صنعت و همچنین بخش آکادمیک به مدیریت استعداد، هنوز این مفهوم توسعه پیدا نکرده است و در هاله ای از ابهام قرار دارد. یکی از محدودیت های اصلی این امر این است که مدیریت استعداد هنوز دارای مرزهای روشن و تعریف مشخصی نیست. از سوی دیگر زنگ خطری است که نشان می دهد علیرغم رشد روز افزون مدیریت استعداد در عمل ، به اندازه کافی به رشد تئوریک مدیریت استعداد توجه نکرده ایم . مدیریت استعداد فرایندی مستمر شامل جذب و نگهداشت کارکنان با کیفیت و توسعه مهارتهای آنها می باشد. این برنامه در راستای تامین سرمایه انسانی جهت بهبود عملکرد سازمانی از طریق توانمندسازی کارکنان می باشد. مدیریت استعداد، یکی از روشهای ویژه مدیریت منابع انسانی استراتژیک است . این روش، ابزار مناسبی برای ارتقای عملکرد کارکنان و سازمان به حساب می آید. مدیریت استعداد رویکردی است که با دادن آموزشهای لازم به نیروی کار و همچنین برقراری یک نظام منصفانه در ارزیابی عملکرد کارکنان و نیز برقراری نظام های حقوق، مزایا و پاداشهای مبتنی بر عملکرد، سعی در ایجاد همدلی بین کارکنان و سرپرستان دارد تا از این طریق اهداف کارکنان را با اهداف سازمان همسو نموده و بر بهره وری نیروی انسانی بیافزاید.