تدابیر بین المللی راجع به نقش کشتی ها در آلودگی نفتی آبها

استفاده رو به تزاید بشر از آب دریاها و اقیانوسها برای مقاصد گوناگون همچون حمل ونقل دریایی، آبهای کره زمین را با تهدیدات قابل توجه عوامل آلاینده مواجه ساخته و حیات آبزیان دریایی و انسانها را از این طریق با مخاطرهجدی روبرونموده است . فعالیت های گوناگون بشر از طریق کشتیرانی ورود آلاینده های نفتی را از طریق عملیات جاری کشتی و سوانح دریایی در پی داشته و این امر زمینه پیدایش تفکر جهانی مبنی بر ضرورت حفظ محیط زیستدریایی از آلودگی نفتی و اتخاذ تدابیری در جهت پیشگیری از آلودگی، همکاری ومقابله با آلودگی و بالاخره جبران خسارات زیان دیدگان این حوادث را فراهم ساخت .شاید بتوان حادثه تأسف بار غرق نفتکش توری کانیون را نقطهعطفی برای آغاز فعالیتهای بین المللی در این زمینه تلقی نمود.این حادثه در وهله اول موجب تصویب دو کنوانسیونمهم در زمینه جواز مداخله دولتها در مواقع بروز آلودگی نفتی در دریای آزاد و مسئولیت مدنی ناشی از خسارت آلودگی نفتی در سال 9191 گردید و در مراحل بعد تصویب کنوانسیون های موسوم به مارپول ، صندوق بین المللی برای جبرانخسارت ناشی از آلودگی و پروتکل های الحاقی به این کنوانسیونها را در پی داشت به گونه ای که این اقدامات تدریجاً موجب وضع استانداردهایی برای حمل نفت ، ساختار نفتکش ها ، تجهیز بنادر به تاسیسات دریافت مواد زائد و الزامات متعدد دیگری گردید که تا حد قابل توجهی در کاهش حوادث و خسارات زیست محیطی تاثیر گذار گردید.

کلیدواژه ها:

کشتی ، آلودگی ، نفت ، آلودگی نفتی ، آلودگی آبها ، آلودگی محیط زیست