ارزیابی شوری منابع آب دشت زیرراه از دیدگاه کشاورزی و تعیین ارقام گیاهی متحمل به شوری این منابع

یکی از ویژگیهای نواحی خشک و نیمه خشک، شوری و سدیک بودن اراضی و منابع آبی است که برای آبیاری مصرف میشود. به عبارت دیگر شرایط آب و هوایی در این مناطق باعث شده که دو عامل مهم زراعت، یعنی آب و خاک، چندان از کیفیت خوبیبرخوردار نباشند. از اینرو اندازه گیری دقیق غلظت یون های اصلی، فرعی و کمیاب در آب های زیرزمینی و سطحی از اقدامات اولیه جهت بررسی کیفیت آبها برای مصارف مختلف از جمله کشاورزی می باشد. دشت زیرراه در شمال شرق شهرستان دشتستان، دربین دو رودخانه دالکی و شاپور قرار دارد. به منظور بررسی شوری منابع آب آبیاری دشت از اطلاعات 91 نمونه آب زیرزمینی و 5نمونه آب سطحی استفاده شده است. نمودار پایپر نمونه های آب منطقه نشان دهنده تیپ غالب کلروره سدیک منابع آب - زیرزمینی و سطحی منطقه میباشد و به لحاظ ژئوشیمیایی این رخساره در ارتباط با انحلال کانی های تبخیری هالیت میباشد. باتوجه به شوری منابع آب آبیاری دشت زیرراه پس از ارزیابی کیفیت آب آبیاری، گیاهان سازگار به شوری این منابع تعیینگردیدند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که EC منابع آب زیرزمینی و سطحی دشت زیرراه به جزء رودخانه شاپور از دامنهی معمول در آب آبیاری بیشتر است، اما مقدار بیکربنات و پتاسیم در محدوده مجاز قرار دارند. با کمترین پتانسیل عملکرد که ازلحاظ اقتصادی مقرون به صرفه باشد، گیاهانی همچون جو، پنبه، چغندرقند، گندم و ... قابل تولید توسط منابع آب زیرزمینی هستند. رودخانه شاپور بهترین کیفیت را در بین منابع آب منطقه مورد مطالعه دارد که تمام گیاهان زراعی، سبزیها و صیفیها و تمامی گیاهان علوفهای توسط آب این رودخانه قابل تولید هستند. همچنین، آب این رودخانه برای تولید درختان میوهای مثلخرما، بادام، آلو و ... مناسب می باشد. به منظور تکمیل این تحقیق از نسبتهای ESP ، RSC ، Ca/Mg ، شاخص PI و طبقهبندی ویلکاکس نیز استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی شوری ، کشاورزی ، ارقام گیاهی محتمل