رابطه ظرفیت جذب با عملکرد نوآورانه شرکت : با نقش میانجی نوآوری باز (مورد کاوی : کارکنان شرکت های دانش بنیان واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران)

ظرفیت جذب دانش به عنوان مکانیسمی برای شناسایی ، جذب و بکارگیری دانش جدید و عاملی مهم که منجر به دستیابی عملکرد نوآورانه می شود. لذا هدف این پژوهش ، بررسی رابطه ظرفیت جذب با عملکرد نوآورانه شرکت با نقش میانجی نوآوری باز است . که از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش جمع آوری دادهها از نوع توصیفی - پیمایشی است جامعه آماری دربرگیرنده ۲۵۰ نفر از کارکنان شرکت های دانش بنیان واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران است که با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده ۱۴۸ نفر حجم نمونه در نظر گرفته شده است . دادههای لازم از طریق پرسشنامه استاندارد جمع آوری شده است . تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد که به این منظور نرم افزاری آماری PLS Smart بکار گرفته شده است . نتایج پژوهش بیانگر تایید فرضیه اصلی ظرفیت جذب دانش با عملکرد نوآورانه شرکت رابطه معناداری دارد. فرضیات فرعی پژوهش ظرفیت جذب بالقوه و بالفعل با عملکرد نوآورانه شرکت رابطه معناداری دارد ، ظرفیت جذب با نوآوری باز رابطه معناداری دارد ، نوآوری باز با عملکرد نوآورانه شرکت رابطه معناداری دارد و همچنین ظرفیت جذب از طریق متغیر میانجی نوآوری باز با عملکرد نوآورانه شرکت رابطه معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

ظرفیت جذب ، نوآوری ، عملکرد نوآورانه ، نوآوری باز