سفال و سفالگری در ایران

کشفیات باستان­شناسان در منطقه جیرفت نشان می­دهد که ۷۰۰۰ سال قبل مردم ساکن این نواحی با صنعت سفالگری و تزئین آن آشنایی داشته­اند. با پیدایش نخستین چرخ کوزه­گری در ایلام، آشکار می­شود که کوزه گری، صنعت سفال سازی و بافندگی از فلات ایران آغاز شده است. قدیمی ترین نمونه تزئینات سفالی لعابداری که در ایران به دست آمده، منسوب به «معبد چغارزنبیل» و مربوط به عهد ایلام میانه است. پژوهش حاضر به روش توصیفیو تحلیلی و با تکیه بر داده های منابع کتابخانه ای به رشته تحریر در آمده است. یافته های پژوهش حاکی از این است: قدیمی ترین سفالی که در ایران یافت شده متعلق به همان دوره است. نمونه های به­دست آمده ظروف سفالین تمدن ایلام از منطقه شوش حاکی از این است که سفال­های شوش نه تنها مربوط به خود شوش است، بلکه سفالینه هایی که از تپه موسیان، بلوچستان، تپه گیان، تپه حصار، تپه، سیلک، سومر، تل حلف (عراق)، شمال غربی هندوستان به دست آمده­اند جزء طبقه سفال­های شوش نامیده می شوند. هنگامی که  سفال­ها با «چرخ سفالگری» ساخته شدند، ظرافت بیشتری پیدا کرده اند. در دوره اولیه اسلام، سفال ها بی لعاب بودند،و در قالب فشاری آن را آراسته و تزئین می کردند، و یا ظرف­هایی از لعاب آبی یا فیروزه ای می ساختند. در دوران بعد در زمان ایلخانان، تیموریان و صفویان صنعت سفالگری رونق و رواج بسزایی یافت و آثار متنوعی توسط هنرمندان سفالگر ساخته شد.اهداف پژوهش:۱. بازشناسی سیر تحولات سفالگری در ایران.۲. بررسی انواع سفال های ایرانی.سوالات پژوهش:۱. سفالگری چه پیشینه ای در جغرافیای ایران دارد؟چه انواعی از سفال در ایران رواج داشته است؟

کلیدواژه ها:

سفالگری ، ایران ، ایلام ، دوره اسلامی