رابطه تیپ های شخصیتی و شوخ طبعی و ارتباط آن با بهبود عملکرد کارکنان اداره اوقاف استان کرمان سال ۱۴۰۲

این پژوهش با هدف "رابطه تیپ های شخصیتی و شوخ طبعی و ارتباط آن با بهبود عملکرد کارکنان اداره اوقاف استان کرمان سال ۱۴۰۲" انجام شده. روش تحقیق پژوهش حاضر؛ توصیفی از نوع همبستگی بود. ابزار اندازه گیری در این پژوهش سه پرسشنامه استاندارد تیپ های شخصیتی آیزنگ (۱۹۶۵)، سبک های شوخ طبعی مارتین و همکاران (۲۰۰۳) و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (۱۹۹۲) بوده. جامعه آماری، کلیه ی کارکنان اداره اوقاف استان کرمان به تعداد ۱۶۸ نفر بوده و براساس فرمول کوکران حجم نمونه ای به تعداد ۱۱۷ نفر بدست آمده که این تعداد با توجه به هدف و فرضیات مطرح شده مورد آزمون قرار گرفتند. در تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و از تکنیک های آماری چون آماره های توصیفی و برای تایید یا رد فرضیات پژوهش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که بین تیپ های شخصیتی و شوخ طبعی با بهبود عملکرد کارکنان اداره اوقاف رابطه وجود دارد. بین تیپ شخصیتی برونگرایی با بهبود عملکرد کارکنان رابطه مثبت معنادار اما بین تیپ شخصیتی درونگرایی با بهبود عملکرد کارکنان رابطه معناداری از نوع معکوس وجود داشت. همچنین بین دو سبک شوخ طبعی(پیوند دهنده و خودافزایی سبک های مثبت) با بهبود عملکرد در کارکنان رابطه مثبت معناداری اما بین دو سبک شوخ طبعی (پرخاشگرانه و خودکاهنده سبک های منفی) با بهبود عملکرد کارکنان رابطه معناداری از نوع معکوس وجود داشت.