ارزیابی آسیب پذیری بافت فرسوده با رویکرد پدافند غیرعامل با استفاده از روش IHWP (نمونه موردی محله خوبخت)

افت­های فرسوده باتوجه به بافت ارگانیک و نامنظم، تراکم بالای جمعیتی، عرض کم معابر، دسترسی­های مناسب و غیره، نسبت سایر مناطق شهری در هنگام وقوع تهدیدات انسان­ساخت عمدی از آسیب­پذیری بیشتری برخوردار هستند. هدف از این تحقیق ارزیابی آسیب­پذیری محله شهید خوب بخت منطقه  ۱۵ شهر تهران از دیدگاه پدافندغیرعامل می­باشد. تحقیق حاضر از نظر نوع تحقیق در زمره تحقیقات کاربردی و از نظر ماهیت تحقیق در زمره تحقیقات توصیفی-تحلیلی محسوب می­شود. از روش کتابخانه­ای، مصاحبه و مشاهده (کیفی) بهره برده شده و به منظور ارزیابی آسیب­پذیری محله نیز از روش پرسش­نامه دلفی (کمی) استفاده می­شود. روش تجزیه و تحلیل این تحقیق عبارت از روش فازی IHWP در نرم افزار GIS می­باشد. نتایج تحقیق نشان می­دهد؛ آسیب­پذیری محله در بخش مرکزی و جنوب­شرقی و خیابان شهید ابراهیمی و خیابان شهید بنی هاشم زیاد می­باشد و کمترین آسیب­پذیری محله در شمال آن در حد فاصل خیابان قربانی و حاشیه بزرگراه امام علی می­باشد. از دلایل آسیب­پذیری محله می­توان به کیفیت نامطلوب و فرسوده بافت محله، نبود مراکز چندمنظوره جهت کارکرد پناهگاهی و انبار اقلام ضروری و نبود فضاهای سبز کافی جهت اسکان موقت در مرکز و جنوب محله،  عرض معابر کم و تراکم جمعتی بالا در جنوب شرقی محله اشاره نمود

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، بافت فرسوده ، پدافند غیرعامل ، روش IHWP ، محله خوب بخت تهران