نقش سرپرستی سوءاستفاده گرانه و فرسودگی عاطفی بر طفره روی اینترنتی کارکنان
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 175
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BAR-15-32_009
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1402
چکیده مقاله:
حضور پررنگ اینترنت در زندگی کاری کارکنان سازمان های امروزی، چالش هایی را به وجود آورده است که از میان آنها می توان به رفتار انحرافی با نام طفره روی اینترنتی اشاره کرد. هدف اصلی این مقاله، درک ریشه های نوین طفره روی اینترنتی از دیدگاه تئوری تبادل اجتماعی و نظریه حفاظت از منابع و بررسی پیشایندهای اثرگذار بر طفره روی اینترنتی و ارائه راهکارهایی جهت کاهش این رفتار انحرافی است. پارادایم اصلی این پژوهش توصیفی، اثبات گرا و نمونه آماری تحقیق شامل کارکنان اداری یکی از شرکت های فعال در صنعت نفت است. این مطالعه از حیث جهت گیری، کاربردی با رویکرد قیاسی قرار می گیرد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پی.ال.اس. استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان داد که فرسودگی عاطفی در رابطه میان سرپرستی سوءاستفاده گرانه و طفره روی اینترنتی نقش میانجی ایفا می کند؛ یعنی سرپرستی سوءاستفاده گرانه باعث فرسودگی عاطفی کارکنان شده و منجر به طفره روی آنان در اینترنت میشود. نتایج حاکی از آن است که سرپرستی سوءاستفادهگرانه تاثیر مثبت بر طفره روی اینترنتی داشته و اثر میانجی فرسودگی عاطفی بر رابطه بین سرپرستی سوءاستفاده گرانه و طفره روی اینترتی با تعهد سازمانی تعدیل می شود. بنابراین، کارکنانی که در سازمان با آنها بدرفتاری می شود، دچار فرسودگی عاطفی شده و کمتر به فعالیت های کاری خود پرداخته و بیشتر در فضای مجازی و اینترنت، سرگرم طفره روی می شوند. همچنین نتایج نشان داد، کارکنانی که تعهد سازمانی بالاتری دارند، کمتر دچار فرسودگی عاطفی ناشی از سرپرستی سوءاستفاده گرانه شده و طفره روی کمتری از خود نشان می دهند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدرضا سیدجوادین
استاد گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مهرداد استیری
استادیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
پیوند میرزائیان خمسه
دانشجوی دکتری مدیریت بازاریابی، دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.