عوامل موثر بر تمایل به پرداخت عسل ارگانیک با استفاده از الگوی توبیت دو مرحله ای هکمن (مطالعه موردی: شهر زاهدان)

عسل ارگانیک محصولی است که هیچ آفت کش غیر طبیعی، ژن های زیست مهندسی یا دیگر محصولات مصنوعی در آماده سازی و نگهداری آن استفاده نشده است. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به بررسی عوامل موثر بر تمایل به پرداخت عسل ارگانیک در شهر زاهدان با استفاده از مدل توبیت دو مرحله ای هکمن پرداخته شده است. حجم نمونه از طریق پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نفر در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ انتخاب شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش یک واحدی در متغیرهای سطح تحصیلات، درآمد خانوار، نشان و گواهی ارگانیک بودن، میزان دسترسی به عسل ارگانیک، افزایش آگاهی و مطالعه نسبت به محصول و رضایت مندی از نحوه ی توزیع عسل ارگانیک، تمایل به پرداخت عسل ارگانیک به ترتیب به میزان ۰۹/۰، ۳۳/۰، ۰۸/۰، ۱۶/۰، ۱/۰ و ۰۶/۰ واحد افزایش خواهد یافت. در حالی که قیمت عسل ارگانیک طبق انتظارات تئوریک بر تمایل به پرداخت عسل ارگانیک تاثیر منفی و معناداری داشته به طوری که با یک واحد افزایش در قیمت محصول، تمایل به پرداخت به اندازه ۱۷/۰- واحد کاهش خواهد یافت. در این راستا پیشنهاد می شود که تولیدکنندگان عسل در گام اول اقدام به گرفتن نشان و گواهی عسل ارگانیک نموده و در گام دوم لازم است با به کارگیری روش های صحیح توزیع، میزان دسترسی و نحوه توزیع آن را بهبود بخشند و در نهایت با استفاده از رسانه های جمعی و فضای مجازی آگاهی مردم را نسبت به استفاده از عسل ارگانیک ارتقا دهند.

کلیدواژه ها:

تمایل به پرداخت ، عسل ارگانیک ، توبیت دو مرحله ای