استفاده از سرنخ های واژگانی و تصریفی در تشخیص زمان جمله بر پایه نظریه پردازش درون داد: مقایسه فارسی آموزان عربی زبان سطوح مبتدی و پیشرفته

با توجه به نقش و اهمیت تشخیص زمان دستوری در فراگیری زبان و نبود پژوهش های مرتبط در خصوص فراگیری زبان فارسی، هدف از پژوهش حاضر، بررسی نوع سرنخ های به­کار رفته، جهت تشخیص زمان دستوری و همچنین رابطه بین درک زمان جمله های فارسی و جنسیت و نیز رابطه بین درک زمان و زبان اول فارسی آموزان عربی زبان در سطوح مبتدی و پیشرفته بود. بدین منظور، اصل تقدم واژگانی نظریه پردازش درون­داد (ون پتن، ۲۰۱۵) به­عنوان پایه و چهارچوب نظری در نظر گرفته شد. شرکت­کنندگان در این پژوهش که به­صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، عبارت بودند از ۵۳ نفر فارسی آموز عربی زبان، از مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، که بر اساس سطح، به دو گروه مبتدی (۲۸ نفر) و پیشرفته (۲۵ نفر) تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، دو آزمون محقق ساخته در دو مرحله بود: در مرحله اول، با استفاده از آزمون تشخیص زمان جمله، آزمودنیها، زمان جملههایی که میشنیدند را در پاسخنامه علامت میزدند. در مرحله دوم، همان آزمون اجرا شد، با این تفاوت که در این آزمون، جملهها فاقد قید زمان بود. یافته های این پژوهش نشان داد عربیزبانان مبتدی، هم از سرنخهای واژگانی و هم از تصریفهای فعلی در تشخیص زمان جمله استفاده میکنند؛ اما در بیشتر موارد، انتخاب آنها، تنها یکی از سرنخها میباشد. این در حالی است که آزمودنیهای سطح پیشرفته، همزمان از دو سرنخ واژگانی و تصریف فعلی استفاده میکنند. در مورد جنسیت، نتایج نشان داد که بین جنسیت و توانایی درک زمان جمله، رابطه معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

پردازش درون داد ، سرنخ های تصریف فعلی ، سرنخ های واژگانی ، زمان دستوری