نقش ابعاد احساس امنیت در کیفیت فضاهای شهری با استفاده از مدل معادلات ساختاری (مطالعه موردی: پیاده راه فرهنگی-تاریخی شهرهمدان)

مقدمه: با اختراع خودروی شخصی و تولید روزافزون آن، چهره­ شهرها و نوع زندگی مردم دچار تغییرات اساسی شد؛ به ­طوری­ که تا آن زمان فضای شهری براساس مقیاس انسانی و باتوجه به حرکت کند عابر پیاده و سطح ادراک او تعریف می­­شد؛ اما با تبدیل به پیاده راه، احساس امنیت و هویت و حیات اجتماعی را برای ساکنین شهر به همراه می آورد. داده و روش: این پژوهش، از نوع همبستگی و در چارچوب روش های تحلیلی است. در جمع آوری اطلاعات، از ابزار پرسشنامه طیف لیکرت پنج سطحی استفاده شده­است. جامعه آماری، به صورت نمونه­گیری خوشه ای از بین کارشناسان و شهروندان انتخاب شد و پرسشنامه ها بر اساس فرمول کوکران بین ۲۶۴ نمونه توزیع و همچنین پایایی پرسشنامه براساس ضریب الفای کرونباخ ۰.۸۷۱ محاسبه شد. به همین منظور در این پژوهش سعی شده روابط علی بین متغیر مستقل احساس امنیت و متغیر وابسته کیفیت فضای شهری با استفاده از مدل معادلات ساختاری است. یافته ها: نشان­دهنده آن است ریسک و مخاطره (ریسک اعتماد کردن) با ضریب مسیر ۰.۹۰۸ اولین تبیین­کننده احساس امنیت در کیفیت فضای پیاده راه شهری است. نتایج ضریب همبستگی بین متغیر احساس امنیت بر کیفیت فضای پیاده راه شهری ۰.۹ و دارای سطح معناداری بسیار زیاد (۰.۰۰۰=Sig): است، یعنی هر چقدر میزان احساس امنیت افزایش یابد، کیفیت فضای پیاده راه شهری نیز افزایش می یابد. باتوجه به مقدار ضریب تعیین تعدیل یافته ۸۰ درصد از تغیرات کیفیت فضای پیاده راه شهری توسط احساس امنیت در پیاده راه فرهنگی- تاریخی شهر همدان قابل تبیین است. نتیجه گیری: نشان­دهنده میزان ریسک اعتمادکردن و بی نظمی اجتماعی را در سطح بالایی ارزیابی کرده اند. در ارتباط با متغیر حمایت اجتماعی؛ اکثر پاسخ دهندگان نسبت به کمک دیگران در مواقع اضطراری امیدی نداشتند و امداد و یاری آن ها در امر اجتماع را در سطح پایین می دانستند

کلیدواژه ها:

احساس امنیت ، پیاده راه شهری ، پیاده راه فرهنگی- تاریخی ، SEM ، همدان