تربیت اسلامی؛ کارآمد سنجی اجبار در نهادینه سازی اخلاق اجتماعی

اهتمام به ترویج اخلاق اجتماعی به منظور ایجاد پیوند بین افراد جامعه و هدایت رفتارها و کنش های آنان در عرصه های مختلف زندگی فردی و اجتماعی از جمله پیش نیازهای زیست سالم جمعی است. اجبار آحاد جامعه به مراعات اخلاق اجتماعی توسط حکومت ها به منظور کاهش ناهم گرایی ناشی از خود مداری های فردی، می تواند از جمله راه های نیل یه هدف مذکور باشد.فرضیه این پژوهش به منظور پاسخ به این سوال که کاربست عنصر اجبار تا چه اندازه می تواند به ترویج اخلاق در تعامل اجتماعی مدد رساند؟ بدین صورت است: با توجه به این که زبان اخلاق از سنخ توصیه ای و نه توصیفی است، کاربست ارزشی آن نسبت به نوع امری توسط نهاد قدرت، در تحقق هدف اخلاقی سازی زیست اجتماعی و نهادینه شدن حس مسئولیت پذیری افراد، کارآمدی بیشتری دارد.نتائج حاصل از این تحقیق نشان می دهد اعمال زور صرف،بیشتر از آن که مبانی اخلاقی را درونی سازد ،به تظاهر رفتار اخلاقی آحاد جامعه در تعامل با یکدیگر منجر می گردد. در واقع، به دلیل پایمال شدن عزت نفس افراد ناشی ازعدم تحقق حس فاعلیت و اراده مندی در مسئولیت پذیری اخلاقی، درونی شدن کنش مذکور و باور به مراعات مبانی اخلاق، در اثر رواج ظاهرسازی با مانع مواجه می گردد.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، مسئولیت پذیری ، الزام ، دین ، التزام