روش فازی در پژوهش، پلی ما بین روش های کمی و کیفی پژوهش
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 82
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPMM-4-14_004
تاریخ نمایه سازی: 29 بهمن 1402
چکیده مقاله:
منطق فازی[۱] یک نوع منطق چندارزشی است که ریشه در افکار افلاطون و فلسفه شرقی دارد، اما نخستین بار در سال ۱۹۶۵ میلادی، دانشمند ایرانیالاصل و استاد دانشگاه برکلی(پروفسور لطفعلی عسگرزاده) ملقب به پروفسور«زاده»[۲]، منطق فازی را مطرح کرد. برخلاف منطق دو ارزشی ارسطویی که بهدنبال پاسخ آری و یا نه برای تعمیم به تمام پدیدهها میباشد(همچون پوزیتیویسم)، منطق فازی جهان را همانگونه که هست معرفی میکند. منطق فازی با طبیعت، سرشت و فطرت انسان قرینتر بوده و به فلسفهی شرقی و ادیان نزدیکتر است. با وجود منفعتهای زیاد منطق فازی(بهدلیل نقش برجسته ریاضیات در آن)، مشکل عمدهی این منطق ریاضی این است که تولیدکنندهی الگوهای فکری بشری نیست. زیرا الگوهای فکری بشری اغلب شهودی هستند و ریاضیات از درک پیچیدگیهای آن عاجز است. در روش فازی، رویکرد کمی و کیفی حضور همزمان دارند و این روش پلی بین روش کمی و کیفی برقرار میسازد.
کلیدواژه ها: