ارزیابی پتانسیل تولید انرژی بادی در ایستگاه های منتخب ایران

امروزه مهار منابع انرژی­های تجدیدپذیر، یکی از راهکارها جهت اتخاذ مدیریت ریسک در حوزه تامین انرژی می­باشد. در این تحقیق با استفاده از داده­های ساعتی و دوره آماری سالهای ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۴ م، میزان تولید انرژی در مقیاس فصلی و سالانه برای ۳ ارتفاع ۱۰، ۳۰ و ۴۰ متری از سطح زمین برای ۴۲ ایستگاه کشور، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج سرعت باد، نشان دهنده بیشترین میانگین سالانه سرعت باد موثر به میزان ۵۹/۸، ۳۵/۱۱ و ۲۹/۱۲ متر بر ثانیه برای ایستگاه زابل و کمترین آن با ۶۷/۵، ۲۵/۷ و ۳۶/۸ متر بر ثانیه، به ترتیب برای سطوح ۱۰، ۳۰ و ۴۰ در گرگان می­باشد. نتایج  نشان می­دهند که در بین فصول مختلف سال، بهار و تابستان مشترکا با میانگین ۶۹ و ۱۲۹ وات بر متر مربع بترتیب برای تراز ارتفاعی ۱۰ و ۳۰ متر، همچنین بهار با ۱۵۰ وات بر متر مربع برای تراز ارتفاعی ۴۰ متر، بیشترین پتانسیل تولید انرژی بادی را دارا می­باشند. از طرف دیگر در بررسی انجام شده در میان ایستگاه­های مختلف کشور، مشخص گردید که بیشترین توان چگالی نیروی باد در ارتفاع ۴۰ متری از سطح زمین بترتیب با مقادیر ۳۰۴۲، ۱۶۷۵ و ۱۰۹۲ وات بر متر مربع در مقیاس سالانه به ایستگاه­های زابل، اردبیل و کیش اختصاص یافته است. از این­رو انرژی بادی می­تواند جایگزین مناسبی نسبت به سوخت­های فسیلی در برخی از مناطق کشور مطرح باشد.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدید پذیر ، توربین های بادی ، نیمرخ باد ، طبقات سرعت ، ایران