اضطراب و عملکرد شناختی: اثر شرایط القای اضطراب بر کارکرد بازداری حافظه فعال

این پژوهش با هدف بررسی اثر اضطراب اجتماعی بر عملکرد در کارکرد بازداری حافظه­ی فعال، در دو شرایط عادی و القای اضطراب طرح شده است. عملکردی که افراد در تکلیف مربوط به کارکرد بازداری داشتند، از دو بعد کارآمدی پردازش و اثربخشی عملکرد بررسی شده است. بدین منظور ۲۴ نفر بیمار مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و ۲۴ فرد بهنجار به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله­ای انتخاب شدند و مصاحبه­ی بالینی، پرسشنامه­ی اضطراب اجتماعی کانور، مقیاس میزان تلاش ذهنی صرف شده و آزمون­ استروپ رنگ-کلمه اجرا گردید. نتایج با استفاده از طرح اندازه گیری مکرر مختلط، آزمون مقایسه های جفتی با بن فرنی اصلاح شده و آزمون T مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین دو گروه در شرایط عادی و القای اضطراب در کارآمدی پردازش(۲۶/۰p< و ۷۹/۰p<) و اثربخشی عملکرد(۱ p <) تفاوت معناداری وجود ندارد. اما در شرایط القای اضطراب اجتماعی، بین دو گروه مضطرب اجتماعی و بهنجار در دو بعد کارآمدی پردازش(۰۰۱/۰p<) و اثربخشی عملکرد(۰۰۱/۰ p<) تفاوت معناداری وجود داشت. این نتایج حاکی از این بود که افراد مضطرب اجتماعی در کارکردهای اجرایی­شان نقص­هایی را نشان می­دهند. این نقص­ها می­تواند منطبق با مدل­های شناختی تبیین­کننده­ی این اختلال باشد؛ به­خصوص این تبیین که این افراد نمی­توانند توجه­شان را به سمت محرک­های بیرونی در موقعیت اجتماعی تغییر دهند.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب اجتماعی ، کارکرد بازداری ، کارآمدی پردازش ، اثربخشی عملکرد