افزایش کارآیی مصرف آب در سیستم آبیاری قطره ای

شرایط خاص اقلیمی کشور که خشکی و پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بازندگی واقعیت گریز ناپذیر آن است، هر گونه تولید مواد غذایی و کشاورزی پایدار را منوط به استفاده درست از منابع آب محدود کشور نموده است، بطوری که می توان آب را بعنوان مهمترین نهاده تولید کشاورزی محسوب نمود. از آنجا که بخش کشاورزی بزرگترین مصرف کننده آب در زیر ساختهای مختلف اقتصادی کشور است، تلفات عمده آب نیز به این بخش تعلق دارد، لذا افزایش کارایی مصرف آب در این بخش از اهمیت بسزائی برخوردار است. در مورد اهمیت کارایی آبیاری این نکته قابل ذکر است که اگر کارایی مصرف آب آبیاری فقط 5 درصد افزایش یابد مقدار آب صرفه جویی شده معادل با کل نیاز بخشهای صنایع و معادن و آب شب شهرها و روستاها خواهد بود. آبیاری قطره ای یکی از روشهایی است که کاربرد دقیق آب را فراهم ساخته و باعث مصرف کمتر آب می شود. در تحقیق حاضر با توجه به اینکه شناخت الگوی توزیع رطوبت خاک، نقش مؤثری را در طراحی سیستم آبیاری قطره ای و تعیین مقدار مصرف آب ایفا می کند، به منظور بررسی اثر توآم افزایش دبی و قطع و وصل جریان و نیز بافت خاک روی نحوه توزیع رطوبت در پروفیل خاک، آزمایشهای صحرایی با کاربرد حجم ثابت آب و با اعمال دبی های 2 و 4 لیتر در ساعت بصورت پیوسته و دبی ه ای 4 و 8 لیتر در ساعت بصورت گسسته در سه مزرعه متفاوت و در دو وضعیت آرایش قطره چکانها، عصایی و منفرد، انجام گردید. در این آزمایشات مشاهده گردید که با افزایش دبی، سطح مرطوب شده نیز افزایش می یابد. علی رغم اینکه به علت سبکی بافت خاک انتظار می رفت که پیاز رطوبتی باریک و کشیده باشد، اما به دلیل تراکم لایه پائینی خاک، بصورت پهن در آمد...