کارکرد زبان بدن در غزلیات فروغی بسطامی

ادبیات، به عنوان رسانه ای کلامی که دارای شخصیتهای انسانی است، سرشار از نشانه های غیرکلامی از جمله علایم زبان بدن است. کاربرد این زبان، در غزلیات فروغی بسطامی قابل توجه است. در غزلیات فروغی، عشق مواج است و دقیقا تصویر و گفتمان در غزلیات، بسان نمایش روی پرده سینماست. فروغی بسطامی در دیوان غزلیات خویش (عاشقانه و عارفانه)، حرکات معشوقه را در موقعیتهای مختلف با استفاده از زبان بدن به نحوی رمزگونه به تصویر کشیده که با تامل در آن میتوان واکنش گوینده را به مخاطب دریافت و با رویکردی گفتمانی جایگاه، موضع و احساس او را نسبت به وی تعیین کرد. برایناساس در این تحقیق نشانه های غیرکلامی به اقسام دیداری، آوایی و علایم مربوط به فاصله بدنی تقسیم و طیف معنایی و بسامد تکرار هر یک، با درنظرداشتن بافت غزل فروغی بسطامی مشخص شده است. برآیند تجزیه وتحلیل دادههای پژوهش نشان میدهد که فروغی در غزل یکی از بهترین شاعرانی است که غزل را روی پرده زنده آورده و بازیگرانش پویا و از به کاربستن ادبیات غیرکلامی، نهایت استفاده را انجام داده است.

کلیدواژه ها:

غزلیات فروغی ، زبان بدن ، ارتباط غیرکلامی و روابط اجتماعی