نقش واسطه ای صمیمیت در رابطه بین الگوهای ارتباطی و کیفیت زندگی زناشویی

هدف: این پژوهش در پی تبیین نقش واسطه­ای صمیمیت در رابطه بین الگو­های ارتباطی و کیفیت زندگی زناشویی است. روش: اینپژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی معلمان متاهل شهرستان مرودشت بود که ۳۰۳ نفر ( ۱۶۲زن و ۱۴۱مرد) از آن ها به شیوه خوشه­ای تک مرحله­ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۸)، الگو­های ارتباطی کریستین – سالاوی (۱۹۸۴) و صمیمیت زوجین ووندون بروک و هانس برتمن (۱۹۹۵) استفاده شد. داده ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ماتریس همبستگی، تحلیل رگرسیون، و تحلیل مسیر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: نشان دادند که الگوی ارتباطی اجتنابی نتوانست کیفیت (۸۷۴/۰p<) و صمیمیت زناشویی(۱۳۵/۰p<) را متاثر کند. هم چنین، توقع زن و توقع مرد با صمیمیت (۳۱۴/۰-) و کیفیت زناشویی (۲۰۸/۰-) رابطه منفی داشت. الگوی توقع زن تاثیری در صمیمیت زوجین (۹۰۴/۰p<) نداشت، اما تاثیر منفی بر کیفیت رابطه زناشویی (۰۴۶/۰p<) به گونه مستقیم داشت و اما توقع مرد به صورت مستقیم بر صمیمیت (۰۲۲/۰p<) اثر داشت و به صورت غیر­مستقیم و با واسطه صمیمیت در کیفیت رابطه زناشویی (۰۵۸/۰-) تاثیر منفی داشت. در نهایت، الگوی سازنده متقابل توانست صمیمیت (۰۰۱/۰p<) را به گونه مستقیم و کیفیت زندگی زناشویی را با واسطه صمیمیت (۲۳۴/۰) به گونه غیر­مستقیم متاثر کند. نتیجه­گیری: نتایج حاکی از آن بود که کیفیت زندگی زوجین تحت تاثیر مستقیم و غیر­مستقیم الگو­های ارتباطی زوجین از راه واسطه­گری صمیمیت است. گفتنی است با افزایش صمیمیت در میان زوجین تاثیر الگو­های مخرب توقع زن و مرد بر کیفیت روابط زناشویی کم تر شده و تاثیر الگوی سازنده ارتباط بیش تر می­شود و بر عکس.

کلیدواژه ها:

الگو های ارتباطی ، صمیمیت زناشویی ، کیفیت زندگی زناشویی