رابطه مدیریت منابع انسانی الکترونیکی با مدیریت استعداد و نوآوری سازمانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مدیریت منابع انسانی الکترونیکی با مدیریت استعداد و نوآوری سازمانی در اداره آموزش و پرورش شهرستان بجنورد بوده است.پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیق از نوع کاربردی واز لحاظ روش تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه مورد نظر ۳۹۷ مدیران مدارس بجنورد(مقطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه)بود که در راستای هدف پژوهش تعداد ۱۹۶ نفر مدیر، از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند.ابزار جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه های مدیریت منابع انسانی الکترونیکی چغندر دره(۱۳۹۴)، پرسشنامه مدیریت استعداد معالی تفتی( ۱۳۹۰) و نوآوری سازمانی ساعتچی(۱۳۸۹) استفاده شده است که روایی محتوایی هر سه پرسشنامه توسط اساتید و خبرگان مورد تایید قرار گرفته بود. پایایی هر سه پرسشنامه در تحقیق حاضر به کمک روش ضریب آلفای کرونباخ برای هر سه پرسشنامه به ترتیب ۷۴/۰، ۷۱/۰ و ۶۸/۰ بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از آزمون های توصیفی و استنباطی همچون آزمون همبستگی پیرسون (جدول ماتریس همبستگی)، آزمون t و رگرسیون سلسله مراتبی به کمک نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج حاصل از یافته های تحقیق برای فرضیه اصلی، بین مدیریت منابع انسانی الکترونیکی با مدیریت استعداد (۳۰/۰) و نوآوری سازمانی(۴۱/۰) رابطه ی معنی داری وجود دارد(هرچند ضعیف اما روابط معنادار هستند).نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن بود که مدیریت استعداد(۳۴/۰= β) و نوآوری سازمانی(۳۷/ ۰ = β) توانایی پیش بینی مدیریت منابع انسانی الکترونیکی مدیران( در حدود ۲۸ درصد) را به صورت کلی دارا هستند.به عبارتی مدیریت منابع انسانی الکترونیکی مدیران(نمونه) نسبتا خوب و مدیران(نمونه) از نوآوری سازمانی ضعیفی برخوردار بوده اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع انسانی الکترونیکی ، مدیریت استعداد ، نوآوری سازمانی