حذف فلز سنگین کادمیوم ازطریق جذب زیستی

وجود فلزات سنگین کروم، نیکل، آهن، روی، مس، منگنز، کبالت، کادمیم، جیوه، سرب و ... در محیط زیست یک مشکل جهانی است که تأثیر زیادی بر سلامت انسان دارد. این فلزات و شبه فلزات بر روی گیاهان و حیوانات اثرات سمی دارند، و با غیر فعالکردن آنزیم های حساس به فلزات، باعث مرگ موجود می گردند. تجمع این فلزات در گیاهان باعث کاهش سرعت رشد ریشه، بالا رفتن نفوذپذیری غشاء سلول ها، توقف سنتز DNA و فتوسنتز، اختلال در انتقال آسیمیلات ها و مواد معدنی، تغییر وضعیت آب وهورمون موجودات و ... می گردند. از آنجا که امکان تخریب این فلزات در طبیعت وجود ندارد، گیاهان با جذب این فلزات آنها را ازمحیط حذف می کنند. موجودات عالی مانند گیاهان و حیوانات عموماً بوسیله تولید پپتیدهای غنی از سیستئین مانند متالوتیونین ها، فیتوکلاتین ها و دفنزین ها و اتصال آن ها به یون های فلزی به حضور فلزات سنگین پاسخ می دهند. پروتئین هایمختلفی که مشابه متالوتیونین ها، غنی از سیستئین هستند مانند دفنزین ها از گونه های مختلف گیاهی جدا شده اند. در این مطالعهژن نوترکیب دفنزین در گیاه لوبیا به صورت موقت بیان گردید و امکان جذب فلزات سنگین توسط پروتئین نوترکیب بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد با افزایش میزان پروتئین در محلول به میزان μg/μl 33 جذب فلز سنگین کادمیوم نسبت به حالت کنترل ppm 08000 افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

جذب فلزات سنگین ، پیتیدهای غنی از سیستئین ، دفنزین ، متالوتیونین ، فیتوکلاتین