بررسی تاثیر مدل پرسید بر رضایت زناشویی در پرستاران زن شاغل در بیمارستان کاشانی شهرکرد سال ۱۴۰۲

زمینه و هدف: رضایت زناشویی از جمله عوامل مرتبط با سلامت روان و استرس شغلی پرستاران است. پژوهش حاضر با هدفبررسی تاثیر مدل پرسید بر رضایت زناشویی در پرستاران زن شاغل در بیمارستان کاشانی شهرکرد سال ۱۴۰۲ انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی به صورت دو گروه ه قبل و بعد بود، ۵۰ نفر از پرسنل پرستاری زن شاغل در بیمارستان کاشانی شهرکرد در سال ۱۴۰۲ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه مشخصات فردی و فرم کوتاه پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بودند. برای گروه مداخله ۸ جلسه ۲ ساعته هفتگی با روش چهره به چهره و ارائه در کلاس و بحث گروهی توسط پژوهشگر برگزار گردید . به منظور ارزیابی اثر آموزش بر مبنای مدل پرسید بلافاصله و ۸ هفته بعد پس از پایان مداخله مجددا پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ توسط گروه مداخله تکمیل شد. برای گروه کنترل نیز ۴ هفته و۱۲ هفته پس از پیش آزمون، پس آزمون به عمل آمد.یافته ها: میانگین نمره رضایت زناشویی در پرستاران گروه آزمون، قبل آموزش برابر ۱۶۳/۰۰ ±۲۳/۹۰، بلافاصله بعد آموزش برابر ۱۷۹/۹۶ ±۱۷/۸۹ و ۴ هفته بعد آموزش برابر ۱۷۹/۶۰ ±۱۸/۷۵ بوده است. در گروه کنترل میانگین امتیاز رضایت زناشویی، قبل آموزش برابر ۱۶۵/۵۶ ±۱۳/۰۱، بلافاصله بعد آموزش برابر ۱۶۳/۲۴± ۱۳/۸۵ و چهار هفته بعد آموزش برابر ۱۶۲/۳۲ ±۱۳/۱۲ بود که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود((P ۰/۰۰۱؛ لذا مداخله موجب ارتقا وضعیت رضایت زناشویی پرستاران شد. بر اساس نتایج آزمون ویلکاکسون، در پرستاران گروه آزمون نمره رضایت زناشویی پرستاران در حیطه های موضوعات شخصیتی ارتباط زناشویی، حل تعارض ، مدیریت مالی ، فعالیتهای اوفات فراغت، روابط جنسی ، ازدواج و فرزندان ، بستگان و دوستان و جهتگیری مذهبی بلافاصله و ۴ هفته بعد آموزش بطور معناداری بیشتر از قبل آموزش بود (p<۰/۰۰۱)نتیجه گیری: آموزش مهارت های زندگی بر مبنای مدل پرسید تاثیر مثبتی در افزایش رضایت زناشویی پرستاران زن داشت؛ لذا پیشنهاد می گردد که آموزش مهارت های زندگی برای پرستاران متاهل به طور دوره ای انجام شود.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، مدل پرسید ، پرستاران زن شاغل