خصوصی سازی، راهکاری در روند توسعه ترویج کشاورزی

عملکرد ضعیف نظام ترویج دولتی، همراه با بحرانهای مالی سبب شده تا بسیاری از کشورها به رهیافت خصوصی سازی ترویج کشاورزی به طور جدی بیندیشند. با توجه به محدودیتهای مرتبط با نظام اداری، مالی و روش ارتباطی یک سویه در ترویج ایرانو عدم بهرهمندی کافی کشاورزان از خدمات ترویجی دولتی، خصوصی سازی فعالیتهای ترویجی از موضوعات بسیار با اهمیت در نظام کشاورزی ایران است. با توجه به مطالعه مروری صورت گرفته در این مقاله و بررسی خصوصی سازی ترویج کشاورزی در ایرانو برخی از کشورهای جهان الگوی ثابتی برای خصوصی سازی ترویج کشاورزی وجود ندارد و الگوی انتخابی، بسته به شرایطمختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و تکنولوژی هر کشور دارد که باید جهت اجرا مورد بررسی عمیق قرار گیرد. رهیافت ترویج خصوصی کشاورزی، به عنوان مکمل و در کنار بخش دولتی به فعالیت میپردازد و لزوما به عنوان یک آلترناتیو و جایگزین بخشدولتی در هیچ یک از کشورهای مورد مطالعه مطرح نبوده است. علیرغم نگرش مثبت کارشناسان به خصوصی سازی، اکثرا بر اینباورند که بستر سازی مناسب برای اجرای این کار در جامعه کشاورزی ایران هنوز ایجاد نشده که خود یکی از چالشهای فرارویخصوصی سازی ترویج کشاورزی است که با بهبود شاخصهای اقتصادی که بنیاد هریتیج به آن اشاره کرده فراهم میشود

کلیدواژه ها:

ترویج کشاورزی ، خصوصی سازی ، آزادسازی اقتصادی ، نگرش ، ترویج دولتی