سیبرنتیک غیرفعال ضریب سیل خیزی و توسعه فضائی حوزه مدنی شیراز بر بسترهیدروژئومورفیک طی دهه های ۱۳۳۰ تا ۱۳۸۰

رخدادهای طبیعی از آغاز تا به امروز همواره جزء لاینفک زندگی جوامع بشری می باشد. چنانکه مهندسین و محققان را برآن داشته تا با روش های گوناگون و به کارگیری نرم­افزارها جهت پیش بینی و تخمین و ضریب خطر پذیری و...،  تجزیه و تحلیل  و محاسبه نمایند. یکی از این پدیده­ها سیل می باشد که در تمامی پروژه ها و برنامه ریزی توسعه ای در کشور جزء اولویت های ساختاری سیستمی برنامه ریزان و مشاوران مهندسی می باشد. هدف از این پژوهش بررسی بازخورهای ضریب سیل خیزی و توسعه فضائی حوزه مدنی شیراز بر بستر هیدروژئومورفیک آن طی دهه های ۱۳۳۰، ۱۳۵۰، ۱۳۶۰ و۱۳۸۰ می باشد. به همین منظور از عکس های هوایی شهر شیراز طی دهه های مذکور و نقشه های توپوگرافی با مقیاس ۵۰۰۰۰/۱ وهمچنین نقشه های زمین شناسی با مقیاس ۱۰۰۰۰۰/۱ استفاده شده و سپس با استفاده از نرم افزارهایی چونGIS  و Graphers پلات های مربوط به میزان ضریب سیل خیزی بخش های فوق را از طریق فرمول ضریب گراویلیوس محاسبه، ترسیم و سپس تحلیل نموده ایم. نتایج حاصله نشان داد که ضریب سیل خیزی حوضه شیراز  مابین ۱ تا ۹/۱ بوده که بیانگر روند متوسط حوضه از لحاظ  سیل خیزی است. سپس میزان ضرایب محاسبه شده نیز برای رشد و توسعه ادواری شهر شیراز در قالب حوضه شیراز در دهه های ۱۳۳۰، ۱۳۵۰، ۱۳۶۰ و ۱۳۸۰ به ترتیب مابین ۸۵/۱ تا ۸۶/۱، ۶۷/۱ تا ۷۵/۱، ۴۶/۱ تا ۶۶/۱ و ۴۷/۱ تا ۶۷/۱ از نظر میزان سیل‎ خیزی بوده که به طور کلی می توان گفت اعم قسمت های توسعه شهری شیراز نسبت به حوضه هیدروژئومورفیک در بخش حداقل از نظر سیل خیزی واقع گردیده است. توسعه ادواری حوزه شیراز البته در برخی مناطق در دهه های ۱۳۶۰ و ۱۳۸۰ به سمت مناطق متوسط تا حداکثر از نظر سیل خیزی پیش روی نیز داشته است.نکته قابل تامل اینکه مناطق یاد شده از لحاظ ضریب سیل خیزی غیرفعال بوده، اما این مناطق به صورت سیبرنتیک از دیگر پارامترهای ژئومورفولوژی منطقه مانند مورفوتکتونیک دارای روند پویا و فعال می باشد.

کلیدواژه ها:

سیبرنتیک ، هیدروژئومورفیک ، حوزه مدنی ، شیراز