تاثیر معنویت درمانی مذهب محور بر تاب آوری و نگرش های نا کار آمد مادران کودکان با اختلال یادگیری و توجه

هدف پژوهش، برسی اثر بخشی معنویت درمانی مذهب محور بر تاب آوری و نگرش های نا کار آمد مادران کودکان با اختلال یادگیری و توجه شهر قم بود. روش پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و جامعه آماری این پژوهش، همه مادران کودکان با اختلال یادگیری و توجه با نگرش نا کار آمد بالا و تاب آوری پایین بودند که در سال ۱۳۹۸ به مراکز اختلال یادگیری استان مراجعه داشتند. روش نمونه گیری غیر تصادفی بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری و پرسشنامه نگرش نا کار آمد داس بود. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای معنویت درمانی مذهب محور را دریافت کرد، اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغییری(مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دهنده تفاوت معنادار(P< ۰/۰۵) در گروه آزمایش بعد از اجرای روش درمانی بود. نتایج نشان دهنده تاثیر معنویت درمانی مذهب محور در آفزایش تاب آوری (P< ۰/۰۵) و کاهش نگرش نا کار آمد (P< ۰/۰۵) مادران کودکان اختلال یادگیری و توجه بودند. بنابر این، از این روش می توان همچون ابزاری سودمند برای افزایش تاب آوری و کاهش نگرش های نا کار آمد مادران کودکان با اختلال یادگیری و توجه بهره جست.

کلیدواژه ها:

معنویت درمانی مذهب محور ، تاب آوری ، نگرش نا کار آمد ، مادران کودکان با اختلال یادگیری و توجه