سنجش و ارزیابی مناطق کلان شهر تهران از نظر شاخص های شکوفایی شهری

امروزه شهرها به منظور رقابت در عرصه بین المللی سعی در ارتقا زیرساخت های خود، جهت دستیابی به نوآوری و شکوفایی دارند. از این رو، بررسی جایگاه شهرها از منظر شاخص های شکوفایی شهری امر مهمی در بحث شهرسازی پایدار می باشد. در این راستا، هدف پژوهش حاضر سنجش و ارزیابی مناطق کلان شهر تهران از نظر شاخص های شکوفایی شهری است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و هدف گذاری آن کاربردی است. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از مدل های کمی آنتروپی شانون، واسپاس (WASPAS)، ضریب پراکندگی (C.V)، آمار خودهمبستگی فضایی موران و از نرم افزار Arc GIS استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که الگوی توزیع فضایی شاخص های شکوفایی شهری در سطح مناطق ۲۲ گانه شهر تهران به صورت خوشه ای است و مناطق ۲۲، ۱ و ۲ به ترتیب با کسب میزان امتیاز واسپاس ۴۴۹۲/۰، ۱۹۸۱/۰ و ۱۹۳۸/۰ از لحاظ برخورداری از شاخص های شکوفایی شهری در بین مناطق ۲۲ گانه در رتبه های اول تا سوم قرار دارند. در سوی دیگر منطقه ۸ با کسب کمترین میزان واسپاس ۰۴۳۹/۰ در جایگاه آخر قرارگرفته است. از نظر آماری حدود ۵/۰ درصد از مناطق در وضعیت برخوردار، ۳۶/۰ درصد در وضعیت نیمه برخوردار و ۵۹/۰ درصد در وضعیت نامطلوب قرار دارند. از نظر جغرافیایی می توان گفت که برخورداری مناطق از شاخص های شکوفایی شهری از  سمت شمال به جنوب و از شرق به غرب تهران سیر نزولی دارند و از  میزان آن کاسته شده است.

کلیدواژه ها:

شکوفایی شهری ، توسعه پایدار شهری ، شاخص های شکوفایی شهری ، کلان شهر تهران