تحلیل رشد بهره وری کل عوامل تولید در زیربخش زراعت ایران

در این مطالعه رشد بهره­وری کل عوامل تولید زیربخش زراعت ایران با استفاده از روش ناپارامتریک مالم کوئیست طی سال­های زراعی ۶۹-۱۳۶۸ تا ۸۷-۱۳۸۶ مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در این راستا مقادیر مصرف نهاده­های بذر، کود حیوانی، کود شیمیایی، علف کش، سم، نیروی کار، آب مصرفی و سطح زیرکشت و مقدار ستانده زیربخش زراعت ایران مدنظر قرار گرفت. نتایج نشان داد که تولید چغندر قند از بیشترین و تولید جو دیم و نخود آبی از کمترین رشد    بهره­وری در دوره زمانی مورد مطالعه برخوردار می­باشند. بررسی تغییرات سالانه بهره­وری و اجزای آن نشان داد که بالاترین رشد بهره­وری عوامل کل تولید محصولات عمده زراعی ایران در سال زراعی ۸۰-۱۳۷۹ رخ داده است. در کل دوره مشتمل بر سال­های ۱۳۸۷-۱۳۶۸، متوسط رشد بهره­وری کل عوامل تولید محصولات عمده زراعی ایران به میزان ۶/۲ درصد در سال می­باشد. پیشنهاد می­شود که در تدوین الگوی کشت منطقه­ای، به محصولات زراعی دارای رشد بهره­وری بیشتر در تخصیص منابع و گسترش سطح زیر کشت اولویت داده شود.

کلیدواژه ها:

بهره وری کل عوامل تولید ، شاخص مالم کوئیست ، زیربخش زراعت ، ایران