بررسی اثر عملیات حرارتی تنش زدایی بر ساختار، خواص مکانیکی و خوردگی منطقه جوش قوسی فولاد ۵۱۷A

عملیات حرارتی تنش زدایی برای سازه های فولادی و مخازن تحت فشار از جنس فولادهای کوئنچ و تمپر شده، روش متداولی در میان استانداردهای ساخت می باشد که با هدف کاهش دامنه ی تنش های باقیمانده انجام می شود. در این پژوهش اثر تنش زدایی در دماهای مختلف، بر خواص مکانیکی (به ویژه مقاومت به ضربه ی) فولاد ۵۱۷A، بررسی شده است. برای جوشکاری ورق فولادی ۵۱۷A با ضخامت mm۲۰، از فرآیند جوشکاری قوسی با الکترود پوشش دار (SMAW) استفاده شد. پس از برشکاری نمونه ها، تنش زدایی در دماهای ۴۸۰، ۵۶۰،۶۲۰ و C°۶۸۰ و به مدت ۷۵ دقیقه روی نمونه ها انجام پذیرفت. سپس نمونه های ضربه از فلز جوش، منطقه متاثر از حرارت (HAZ) و فلز پایه تهیه شد و این آزمون در دمای °C ۱±۵۱- انجام شد. پس از انجام آزمایش ضربه، مقاطع شکست با میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفتند. هم­چنین آزمایش کشش، سختی سنجی و متالوگرافی بر روی نمونه های عملیات حرارتی شده انجام شد و در نهایت نتایج همه ی آزمایش ها نمونه های تنش زدایی شده با حالت جوشکاری شده (AW) مقایسه گردید. هم­چنین به منظور ارزیابی اثر تنش زدایی بر مقاومت به خوردگی نمونه ها، آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی سیکلی انجام شد. باتوجه به نتایج آزمایش ها در مجموع نمونه ای که در C°۵۶۰ تنش زدایی شده بود، خواص مکانیکی مطلوب تری از خود نشان داد.

کلیدواژه ها:

تنش زدایی ، چقرمگی شکست ، خواص مکانیکی ، فولاد ۵۱۷A ، مقاومت به خوردگی