ساختمان های سبز نمای سبز با رویکرد معماری و محیط زیست

بررسی و ارزیابی معماری سبز در محیط زیست ، طیفی گسترده از مفهوم عملکردی معماری را در بر گرفته است ،بر این اساس بازبینی و پرداختن به اصول معماری سبز، از اساسی ترین رویکردهای پژوهشی وعلمی درزمینه معماری می باشد. امروزه توجه به اصولو مبانی معماری سبز در جنبه های مختلف محیط زیست از اهمیتی شایسته ای برخوردار است. درواقع ، ضرورت پرداختن به مفهومسبز درمعماری از آن جهت دارای اهمیت است که این مفهوم در حوزه معماری و محیط زیست به صورت اصول و مبانی مشخص، در ایران تکوین نشده است. معماری سبز نزدیک ترین تداخل حوزه عملکردی را با اصول مربوط به پایداری ، در حوزه زیست محیطی ومعماری را به خود اختصاص داده است. این مقاله نیز در صدد است تا به بازبینی و ارزیابی مفهوم سبز با رویکرد معماری و محیطزیست به عنوان نزدیک ترین مفهوم در مولفه ها و شاخصه های معماری پایدار بپردازد.امروزه پایداری در تولید، یک رویکرد مهم و جالب توجه بین معماری و محیط زیست می باشد ودر اشکال و درجات مختلف در حال وقوع است. طراحی، ساخت، تعمیر و نگهداریاز ساختمان ها، تاثیر فوق العاده ای در محیط زیست و منابع طبیعی دارد. منطقه مورد بررسی در شهر مشهد و دوره زمانی آن درشهریور ماه 1931 می باشد .در این بررسی ،ترجیحات و تجربیات از طریق تجزیه و تحلیل، و روش مشاهده انجام گرفته و از منابع موجود در سنوات گذشته نگارندگان بهره برده است .یافته های پژوهش حاضر را می توان،اصول شاخصه های مرتبط با مفهوم پایداری در رویکرد معماری و محیط زیست دانست تا در فرایند برنامه ریزی و طراحی سبز فعلی ایران جهت انطباق بامولفه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و جنبه های گوناگون مصرف انرژی، طراحی زیبا شناسانه و ... مورد توجه قرار گیرد

کلیدواژه ها:

نمای سبز ، رطوبت نسبی ، ، معماری سبز ، اثر حرارتی ، معماری سبز